“คากามิ”เสียงเข้มของร่างสูงผิวสีคล้

“คากามิ”เสียงเข้มของร่างสูงผิวสีคล้ำเรียกร่างสูงของผมแดงป่นดำเล็กน้อยที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว ร่างสูงเหลียวหลังหันตามเสียงเรียก “คือ...ฉันมีเรื่องที่อยากจะคุยกับนาย”

“แปปนะ”คากามิยิ้มร่าเริงตอบ “ฉันกำลังทำสลัดให้นายกินเป็นอาหารเย็นนี่แหละ”คากามิชามแก้วใสๆที่เต็มไปด้วยสลัดผักและผลไม้สีสวย คากามินั่งลงข้างๆอาโอมิเนะ พร้อมยื่นชามสลัดผักผลไม้ให้อาโอมิเนะ

“ขอบใจ”อาโอมิเนะรับมาตักใส่ปากคำหนึ่ง แล้ววางลงบนโต๊ะข้างหน้า คากามิมองอาโอมิเนะอย่างไม่เข้าใจ นี่ เขาทำอาหารไม่ถูกปากอาโอมิเนะเหรอ แต่ทุกครั้งก็ทานหมดนี่ คากามิคิดในใจ

“ไม่อร่อยเหรอ”คากามิถาม

“ไม่หรอก ก็อร่อยดี”อาโอมิเนะมองสลัดในชาม “แต่ฉันมีเรื่องจะพูดกับนายก่อนนะ”อาโอมิเนะมองคากามิอย่างจริงจัง คากามิที่พอรู้สถานการณ์อยู่บ้างวางชามสลัดลงบนโต๊ะ

“มีอะไรล่ะ”

“คือ...ฉันว่า...เรานะ...”

ติ๊ด ตี๊ ติ๊ด ตี๊

ไม่ทันที่อาโอมิเนะจะพูดจบเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอาโอมิเนะมองหน้าจอโทรศัพท์แล้วกดรับทันที พร้อมลุกขึ้นเดินออกไปที่ระเบียงข้างนอก คากามิมองตามหลังอาโอมิเนะไปอย่างไม่เข้าใจ

“อะไรของเขาเนี่ย”คากามิบ่นกับตัวเอง



/// “อาโอมิเนะคุงครับ ผมทำอาหารเย็นไว้รอแล้วนะ” //// เสียงหวานนุ่มไหลมาตามสาย

“อืม เดี๋ยวฉันกลับไปกินเดี๋ยวนี้แหละ เท็ตสึ”อาโอมิเนะตอบ เมื่อแฟนหนุ่มน้อยของเขากำลังรออยู่ที่บ้าน

/// “คือ...รีบกลับมานะครับ” /// เสียงนุ่มเล็กที่เหมือนแมวน้อยขี้อ้อนทำให้อาโอมิเนะยิ้ม

“อืม งั้นแค่นี้ก่อนนะ”อาโอมิเนะว่าแล้ววางสายทันที มองโทรศัพท์ในมือออย่างอ่อนใจ เพราะตอนนี้เขาต้องเคลียร์เรื่องทุกอย่างกับคากามิให้จบในวันนี้ อาโอมิเนะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วเดิมกลับเข้ามา

“คากามิ...”อาโอมิเนะเรียกชื่อคนที่ยื่นอยู่ข้างหน้าของเขา ซึ่งห่างจากระเบียงไม่มาก แสดงว่าได้ยินหมดแล้วสินะ อาโอมิเนะคิดในใจ “นายได้ยินแล้วสินะ”อาโอมิเนะถาม

“อะ....”คากามิก้มหน้าลงเล็กน้อย “อืม”

“งั้นเหรอ”อาโอมิเนะเดินผ่านคากามิไป แต่คากามิคว้าแขนอาโอมิเนะเอาไว้

“นาย...กำลังจะ....บะ....บอกเลิกฉันสินะ”คากามิถามเสียงสั่น มือที่จับแขนอาโอมิเนะบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ อาโอมิเนะรับรู้ถึงได้ว่าคากามิคงกำลังจะร้องไห้ อาโอมิเนะดึงตัวคากามิมากอด มือหนาลูบผมสีแดงป่นดำอย่างอ่อนโยน

“คากามิ”อาโอมิเนะเรียกคนในอ้อมกอด “ฉันก็จะบอกนายนานแล้วล่ะ”อาโอมิเนะดึงคากามิออกจากอ้อมอก จับไหล่คากามิแน่นมองใบหน้าสีแทนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำตา ขอบตาแดงช้ำ คากามิรีบดึงเสื้อมาเช็ดน้ำตาทันทีเพราะไม่อยากให้อาโอมิเนะหนักใจ

“มะ...มะ...ไม่เป็นไร....ฉะ...ฉันเข้าใจ”คากามิบอกเสียงสั่น แล้วเดินไปหยิบกระเป๋าอาโอมิเนะที่วางตรงมุมห้องพร้อมยื่นให้ อาโอมิเนะรับมาแล้วสะพาย “นะ...นายรีบ..ไปเถอะ...เดี๋ยวคุโร...โกะจะรอ...นาน...”คากามิฝืนยิ้ม อาโอมิเนะลูบหัวคากามิเบาๆ

“ขอบใจที่นายเข้าใจฉันนะ”อาโอมิเนะยิ้มให้คากามิแล้วเดินออกจากห้องไป อาโอมิเนะออกไปได้ไม่นานนัก ร่างสูงของคากามิทรุดนั่งลงกับพื้นทันที น้ำตาที่พยายามกั้นเอาไว้ไหลรินออกมาเป็นสายน้ำ

“.....อาโอมิเนะ.....”คากามิเรียกชื่อคนรักที่ ‘จาก’ กันไปแล้ว “อย่าไปนะ....” แม้คากามิอยากจะรั้งอาโอมิเนะไว้แค่ไหน แต่คงทำไม่ได้หรอก เพราะสายตาที่อาโอมิเนะมองมาที่เขามันเย็นชามากจนทำให้หนาวสั่นไปทั่งตัว แม้อากาศจนร้อนแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็ทำให้หนาวอยู่ดี....หนาวใจ....


ผ่านไปหลายวัน

ณ โรงเรียนเซย์ริน

“คากามิ อรุณสวัสดิ์”สามเพื่อนชมรมบาสทักคากามิ ฟุริฮาตะ ฟุคุดะและคาวาฮาระ ตบหลังคากามิอย่างแรงเป็นการทักทายประสาเพื่อน

“เป็นไง ไม่เห็นมาโรงเรียนตั้งหลายวัน”ฟุริฮาตะถามคากามิ

“อืม”คากามิตอบสั้นๆ คากามิก้มหน้าเดินไปโรงยิมบาส เพื่อไม่ให้เพื่อนและรุ่นพี่ชมรมบาสเห็นขอบตาที่แดงช้ำของเขา เพราะคากามิหยุดซ้อมไปหลายวันทำให้ริโกะโมโหแบบสุดๆ และได้ทำโทษคากามิโดยเพิ่มโปรแกรมการซ้อมให้คากามอเป็น 2 เท่า

“ริโกะ มันจะไม่หนักไปหน่อยเหรอ”ฮิวงะถามริโกะ โค้ชทีมบาสเซย์ริน

“ไม่หรอก”ริโกะตอบ “ต้องแบบนี้แหละ ถึงจะได้ไม่กล้าหยุดซ้อมอีก”ริโกะหัวเราะเสียงโหด

“แต่....”

“นายจะไปซ้อมเป็นเพื่อนก็ได้นะ ฮิวงะ”ริโกะขัด รอยยิ้มของริโกะที่ฮิวงะรับรู้ได้ช่างอำมหิตจริงๆ

“มะ..ไม่ละ ฉันไปหาอิซึกิดีกว่า ไปล่ะ”ว่าแล้วฮิวงะก็วิ่งอิซึกิและคนอื่นๆที่นั่งพักอยู่


‘ฝึกหนักๆ แบบนี้แหละดีแล้วล่ะ’ คากามิคิดในใจ ‘จะได้ไม่มีเวลาไม่คิดถึงเรื่องอื่น...อย่างเช่น....’ คากามิยิ้มเล็กๆอย่างฝืน พรางคิดเรื่องที่คุโรโกะ คู่หูของเขาไม่อยู่ซ้อมวันนี้ เพราะวันนี้คุโรโกะของกลับบ้านก่อน บอกว่ามีธุระ ‘หึ...ธุระอะไรล่ะ ก็แค่มีเดทกับอาโอมิเนะสินะ’ คากามิคิดในใจ ความรู้เจ็บปวดแทงลงเข้ากลางใจ เมื่อคิดถึงเรื่องของคุโรโกะกับอาโอมิเนะ นี่เขาจะเยาะเย้ยตัวเองทำไมกัน ความจริงคุโรโกะก็ไม่ผิดอะไรด้วย คุโรโกะไม่เคยรู้ด้วยซ้ำว่าคากามิเคยคบกับอาโอมิเนะ

“คากามิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“ห๊ะ...”คากามิสะดุ้งเมื่อฟุคุดะเดินมาตีแรงๆเข้าที่หลัง ตามด้วยฟุริฮาตะและคาวาฮาระที่ตะโกนเรียกเสียงดัง “มีอะไรเหรอ”

“เย็นแล้วนะ ไม่กลับบ้านเหรอ”คาวาฮาระถาม

“อะ...อืม กลับสิ”คากามิตอบ แล้ว 3 หน่อ + คากามิก็เดินมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินกลับบ้านพร้อมกัน แต่ระหว่างทางฟุริฮาตะชวนทุกคนไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน ซึ่งคากามิก็ตกลง เพราะยังไงก็ดีกว่ากลับบ้านไปแล้วอยู่คนเดียว คิดเรื่องของอาอมิเนะกับคุโรโกะ

“เฮ้ย ฟุริ ร้องเพลงนี้กัน”ฟุคุดะกอดคอฟุริฮาตะเลือกเพลงที่หน้าจอเลือกเพลง คาวาฮาระที่เพิ่งร้องจบนั่งข้างคากามิที่ดื่มน้ำส้มอยู่คนเดียว

“คากามิ ไม่ไปร้องเพลงหน่อยเหรอ”คาวาฮาระถาม

“ไม่ล่ะ ฉันพวกนายร้องก็ดีแล้ว”คากามิยิ้ม

“งั้นเหรอ”คาวาฮาระยิ้ม “ฉันก็ว่าจะถามนายนานแล้วนะ นายเป็นอะไรหรือเปล่า”คาวาฮาระถาม

“หือ?”คากามิมองคาวาฮาระอย่างงงๆ

“ฉันเห็นตานายแดงๆนะ เหมือนร้องไห้เลย มีอะไรที่ไม่สบายใจบอกฉันได้นะ ฉันยินดีให้คำแนะนำเสมอ”คาวาฮาระกอดคอคากามิแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร

“ไม่เป็นไร”คากามิตอบ

“เฮ้ย คาวาฮาร

結果 (日本語) 1:

「チェック ボックス」赤髪の高いボディ表面の暗い変形音の強さ、召喚された小さな黒い薄片は、キッチンで作られています。高形状に基づく通話「です... 上司を話そう」を左折します。"変換、*"笑顔、陽気な応答。「夕食を食べる、サラダを作っていますここでは"分透明なガラス ボウルはフルーツ野菜サラダ、美しい色でいっぱい。都ホテルの隣に座った Ah、フルーツ、野菜、サラダボウル、ファイリング、大峰ああ、大峰。「ありがとうございます」ああ、大峰口ラップを受け前テーブルを配置します。香川三重は、Ah を見て、大峰正しくない理解。ここで彼は、いいえ、Ah、大峰、毎回ここで食べるに宮古市のホテル アイデアの心。「良いですか?」の質問です。「いや!「ああ大峰、ボウルにサラダを探して"が、私は氏に言わなければならない"ああ、大峰表示カバナ、真剣に。香川、十分な状況は、あなたの机サラダボウルです?」と何?」「私が思う.... ちょっと..."シジュウカラ シジュウカラ ti tiAh を言って、大峰は電話それはビープ、ああ、大峰の携帯電話の画面を見ていると、キーを押しますを終了します。外のバルコニーに行くことを残して準備ができて。ああ後、探して、都ホテル、大峯を理解します。「彼の連合」香川三重自体に文句を言います。「ああ、大峰国男作ったディナーを..."に来た///a の柔らかい甘い声。「うーん、今私に戻るこの時刻表は今、食べる」ああ、大峰に答えた。とき、あなたのボーイ フレンドは家で彼を待っています。「小さな小さな柔らかいワックスのような嘆願、大峰笑顔に... Mana."///sound を急いで。「うーんあなたはホップさよなら。」ああすぐにハングアップ大峰。彼今する必要があります明確な主題すべて今日まで都市にするため、複雑な光の手で携帯電話を表示します。ああ、大峯・携帯電話ポケットを入れて戻ってくるし。"Min."ああ、大峰はバルコニーからはるかではない彼の前を提出した人々 を呼び出されます。すべては、聴覚、シーナああ、大峰の考えが心の中で「氏聞いた、シーナ」ああ大峰に尋ねた。「アフマド ・ ホセイニ min."または「やや」。「美しいスポット?」ああ、大峰、確認のためホテルを歩くが、うわー、ああ、それらを削除する大峰スリーブと思います。"氏.... 私は、シーナ、馬場を非難するつもりは...」. 替え玉を頼みます。ハンド グリップ スリーブしっかりと絞る、ああ、大峰対処します。ああ、大峯は、カフカが泣いているかどうかを知っています。ああ、大峰募集絶食カガヤンこすり最も厚い手私は優しく地面赤と黒。「レイヴン」ああ、大峰と呼ばれる人々 の抱擁。「ロング氏もこの、教えてください」ですか? ああ、大峰香川発祥の地、三重県から撤退します。香川のタイトなグリップ、肩、南タンを見た顔は、今涙でいっぱい。香川目打撲赤シャツ引っ張ってダッシュを拭くため三重県に来た涙、たくないのでああ、大峰悩みです。".. 問題ではない. それ以外の場合、私は理解して、"分言った音の振動、グラブ袋、ああ、大峰コーナー ルームの配置準備ができて。ああ、大峯 laeosaphai ソース"側.. 今行く. すべてダッシュ、氏区... 笑みを浮かべて女性と長い opisthosoma です.."。ああ、大峰優しく頭カマルをこすった。「私は青山氏、大峯明るくカガヤン、理解していただきありがとうございますし部屋を出て歩きます。ああ、大峰もうすぐ。地面に座席の身長おさまる。 すぐに。削除区分線をしようと涙を水の中に注いだ。「... ああ、大峰..."Kha 分呼ばれる愛好家から '、' 行っていない...」もカフカ。」のようにああ、大峰ブレースを保持、ので、ああ、大峰目非常に冷たい悪寒アンビル オプションを彼を見て修正行うと思います。空気さえ、熱くなるまでが、それになります冬とにかく. あなたの心の悪寒.数日間。学校で王宮を言います。「良い朝」カフカのバロック様式の sathak の 3 人の友人。浜福岡大分駅。福田と川口市屋根。 友達はおろか挨拶、強いスパンキングします。」として空?多くの学校の日を見ていない"浜福岡トラック運転手に尋ねたカマル。“อืม”คากามิตอบสั้นๆ คากามิก้มหน้าเดินไปโรงยิมบาส เพื่อไม่ให้เพื่อนและรุ่นพี่ชมรมบาสเห็นขอบตาที่แดงช้ำของเขา เพราะคากามิหยุดซ้อมไปหลายวันทำให้ริโกะโมโหแบบสุดๆ และได้ทำโทษคากามิโดยเพิ่มโปรแกรมการซ้อมให้คากามอเป็น 2 เท่า“ริโกะ มันจะไม่หนักไปหน่อยเหรอ”ฮิวงะถามริโกะ โค้ชทีมบาสเซย์ริน“ไม่หรอก”ริโกะตอบ “ต้องแบบนี้แหละ ถึงจะได้ไม่กล้าหยุดซ้อมอีก”ริโกะหัวเราะเสียงโหด“แต่....”“นายจะไปซ้อมเป็นเพื่อนก็ได้นะ ฮิวงะ”ริโกะขัด รอยยิ้มของริโกะที่ฮิวงะรับรู้ได้ช่างอำมหิตจริงๆ"行かない、マフムード フセイン月、私がよく行く?」どのようなヒップの wanga 実行泉などは座る。お勧めは、この重いフォーム '? 'カフカの思考 '. のような他のものだと思うが時間を持っていない '簡単な例は笑みを浮かべて、黒部湖の三重カガヤン迷彩女性です。彼の仲間は、今日、練習していない今日、区太魯閣前に帰る。言う ' 巨大な... だけ何に従事している、ああ、大峰 sina '香川三重は、心で思った。心を刺される痛みの知識。悟空、太魯閣、大峰の物語について考えるとき。なぜ一緒にここで彼は自分が嘲笑されます。真実は、何も間違っていると焼酎ではありません。滋賀のセイコーは 1891 年に決して実現するアロンソ、大峰と決してデート ホテル。“คากามิ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”“ห๊ะ...”คากามิสะดุ้งเมื่อฟุคุดะเดินมาตีแรงๆเข้าที่หลัง ตามด้วยฟุริฮาตะและคาวาฮาระที่ตะโกนเรียกเสียงดัง “มีอะไรเหรอ”“เย็นแล้วนะ ไม่กลับบ้านเหรอ”คาวาฮาระถาม“อะ...อืม กลับสิ”คากามิตอบ แล้ว 3 หน่อ + คากามิก็เดินมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินกลับบ้านพร้อมกัน แต่ระหว่างทางฟุริฮาตะชวนทุกคนไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน ซึ่งคากามิก็ตกลง เพราะยังไงก็ดีกว่ากลับบ้านไปแล้วอยู่คนเดียว คิดเรื่องของอาอมิเนะกับคุโรโกะ“เฮ้ย ฟุริ ร้องเพลงนี้กัน”ฟุคุดะกอดคอฟุริฮาตะเลือกเพลงที่หน้าจอเลือกเพลง คาวาฮาระที่เพิ่งร้องจบนั่งข้างคากามิที่ดื่มน้ำส้มอยู่คนเดียว 「行かないが歌っているスパルタ?」川口市に尋ねた。"ないおかげで泣いて、その後彼ら氏「笑顔。「美しいスポット?」川口市笑顔。「私は単にロング氏、氏は何を聞いて言った?」川口市に尋ねた。「HM?」。、混乱していると川口市プレビュー。「私は赤を見る、泣き、氏の目が好き。何ではない私に言った。アドバイス、「川口市友好的な方法で首、カガヤン、笑顔をハグ喜んで常に。「いいえ」と答え。「ねえ、カバ。

結果 (日本語) 2:

キッチンで背の高い、浅黒い肌、背の高い、赤唐辛子の黒い髪、黒い小さな料理の声が「香川は"。背の高いヘッドは、着信音としてなりました。「...私はあなたに話したいと思っていた」

「それの真ん中を、「香川は元気に答え笑っています。「私は食べ、夕食のためにサラダを作ってるんだ」香川はサラダとフルーツの色で塗りつぶされた透明なガラスボウルです。香川はナオミの島根の隣に座っています。フルーツサラダ青木に提出されたボウルは、恵那である

「感謝祭」青木は島根の1証言置かれています。その後、次のテーブルの上に置きます。香川は彼がおいしい島根青木が待っている調理することができない、非常に島根青木はここではないです。しかし、すべての時間は、私がここで食べます。香川は自分自身に考えられている、

香川は「あまりよくない」尋ねられ、

「それをしません。それはおいしかった、「青木島根はサラダボウルです。「しかし、私はだった私に言いたいことがある、「青木茜香川が深刻で探しています。香川は状況がテーブルの上にサラダボウルに入れているかを知るには十分である

」ことは何？」

「...私は思う...私は思う... "

オープン非難オープン非難

青木家の前に島根は言います。青木さんの電話はすぐに、2島根にプレスを携帯電話の画面を鳴らしました。そして立ち上がって、外のバルコニーに歩きました。香川は理解することがナオミの島根後に検索され

、「彼はどのようなものか、「香川は自分自身に不平を言っている



ことそれ以外の場合は「///青木くんのね。私は夕食は私、「////甘い声柔らかい流れるラインを待っている

、 "うーん。しかし、今、私は戻って食べるのです。哲也"青木は、NEの答えです。自宅で待機している彼の若いガールフレンドはとき

/// ///猫のような柔らかい声少ない気難しい青木は、私たちは島根を笑顔になり"です...私は、ここに戻ってきて「

うーん」。それからちょうど前に「Rナオミ島根は、その後すぐにハングアップ。手に電話、復活を見ています。今、彼は今日終了香川、ですべてをクリアしなければなりませんでした。青木は島根、携帯電話ポケットやバックである

「香川は... "ああ、ナオミ恵那は彼の前に立つために呼び出されます。それは非常に遠くバルコニーからではありません そのハァッを聞きました 青木は島根カンジャーです。"私はそれを自分自身を聞いて、「島根青木淳は尋ねた

香川が少し曲がっている」....私を」。「まあ、 "

" "待っ青木は、私たちに香川を島根を渡されます。しかし、香川は二つのアームナオミ島根それをつかんで

、「Baが行く...言った.... ....私は自分自身を非難、「香川は声を震わせ求められます。青木は、モバイルアーム島根ますます窮地です。青木茜香川はおそらく泣いしようとしていることを認識しています。青木茜香川が抱擁に私たちを引っ張っています。手こすりブラック粉末、赤い髪優しく

、「香川がされ、「青木は島根の抱擁で知られています。「私は今、長い時間を言われた、「青木は島根香川は腕の外に私たちを引っ張っています。香川ではなく、今涙があふれタイトなグリップ、肩、フェイスペイントで、目は彼がナオミ島根は厄介たくなかったので、香川はすぐに離れて涙を拭くためにシャツを引っ張っ打撲されて

大丈夫... "マ...馬を。 ...私は理解して...スラッシュ、「香川は声を震わせ私たちに語りました。彼はその後、拡張されたコーナーに置かバッグナオミ島根県へ行ってきました。青木は島根が袋を受け取っ既にあります。「...私は急い..ゴー黒木にあった...私...彼女は...それを待つ...「香川は笑顔です。青木は茜香川が優しく頭をこすりされている

、ナオミは部屋を出て歩いた茜香川・スミスに微笑んだ「おかげで、それが私の理解です」。青木はすぐ恵那出ています。2香川の背の高いはすぐに地面に沈みました。私は水が流れるようにそれを遮断しようとした

香川だけでなく、その後、「ここに行ってはいけない」から「恋人と呼ばれて「ああ.....ナオミ島根が..... ".... 「私は香川青木は島根それである私たちを保持します。しかし、私は知りません ナオミの目島根は彼に、それはすべての上に冷たい悪寒だとそんなに見えるので。暑さにもかかわらず、それを行います。しかし、それはとにかく....孤独な冬になり


、数日

で。学校パサイ王子

"香川です。グッドモーニング"スリーフレンズクラブバスケットボール香川タッカー・スミスの秦福福制御不能とカウアイカーウィン。屋根は私の友人が話すような力で打撃された

」です。多くの学校が来て見ていない、「フォンの秦がある香川を尋ねた

"まあ、「香川は短い答えは。香川はジムバスケットボールまでヘッドです。友人やシニアバスケットボールのクラブに彼の目に赤いあざを見ました。香川が原因理子は非常に怒っている多くの原因でシャットダウンされました。香川とのセックスに二つの追加のドリルプログラムにより罰せられたが、2倍である

、「理子は、それはそれを行うことは難しいことではありません？」ヒューズはホサインりこを尋ねました。バスケットボールのコーチリンジー王子は

「いいえ、「りこに答え。「私はこれが好き それは、「彼女はかなり残忍笑った、練習を停止していない

"、"しかし....

あなたはドライビングレンジに行ったりしません」。日向「りこ反します。日向で笑顔理子は、私は本当に残酷な実現

"I ..ありません1、。私はより良い五木に行きました。日向は五木を実行し、他の座席が残っている」と言うのは


「ハードトレーニング。このように、それは「香川が考えられています。「他のことを考える時間がない...ような.... '香川は小さな笑みを余儀なくされました。迷彩は黒子を考えます。彼のパートナーは、今日練習されていません。そのため従事して「ああ...何の用事の前に今日黒子の家。ナオミの島根チロリアン」香川が考えられていると日付だけを持っています。知識の痛みは、彼の心の中に刺さ。黒子のナオミ・島根のことを考えていたとき。なぜ彼は自分自身を嘲笑します。黒子真実ではなく、うまく。その香川はナオミ島根と結婚しなかったと黒子は分からない

」香川は!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "

"はぁ...彼は後ろに制御不能に他の福をbefriendsと、「香川はびっくりです。秦によると、フルトンのカウアイカーウィンと大声で叫びました。「本当に何"

再び"クール。家に帰るために待ってはいけない」カバリエリカーウィンは尋ねた

私は、ええと...」。掲載し、「香川はすでに3新芽に答えれる：香川はロッカールームに行って、その後、一緒に家に歩きました。しかし、クリスマスの買い物の際に畑が一緒にカラオケを歌うために皆を招待しました。それ以外の場合はOKだった香川、ので、それは一人で家に帰る方が良いでしょう。ドミンゲス島根黒子のコンセプト

「大井フォンのは、それを一緒に歌い、「音楽を選択するための福ふくの首制御不能秦曲選択画面。ただボーカルを終えカウアイカーウィンは、香川だけではオレンジジュースを飲んでいる座って

、「香川です。私が歌うのを待つことができない"カウアイカーウィンは尋ねた

"それをしません。さてさて皆さんは、私は叫んだ、「香川は笑っている

うん、「カウアイカーウィンの笑顔を、 "。「私は長い時間前にお聞きします。氏は大丈夫？」カウアイカーウィンは尋ねた

許氏は、「？」香川は非常に混乱カウアイカーウィンである

私も赤い目を見て、 "。私は泣きました あなたが不安な私に言うことができるものはあります。私は、「香川はすでに優しい笑顔で首川原、常に助言を与えるために満足している

」香川が応答される、気にしないで、「

ハードねえカウアイ島」。