Skip to content
my DECISION
เมนู
ONE OK ROCK SHORT FICTION
ToruKa | No smoking
Posted by ทกฮร.มัชรูม on กุมภาพันธ์ 28, 2016
"สำหรับนายแค่นี้ก็พอแล้ว"
Toru x Taka
“ห้ามสูบบุหรี่“
“เอาคืนมา ทีนายยังสูบได้เลย“
“ช่วยดูแลเสียงนายดีๆ หน่อย อยากทำให้แฟนคลับเขาผิดหวังหรือไงทากะฮิโระ“
“นายนี่ชอบเอาแฟนคลับมาอ้างตลอด แค่นานๆ ทีก็ไม่ได้เลยรึไง“
“ไม่“
“ชิ… ไอ้คนขี้งก” เสียงจิ๊ปากไม่พอใจถูกส่งมาเมื่อผมปฏิเสธหน้านิ่งทันทีที่เขาขอ
บทสนทนาถูกตัดจบไปเพียงเท่านั้น ผมยามาชิตะ โทรุกับทากะที่มานั่งดื่มเหล้าชมบรรยากาศบนโรงแรมหรูที่เราพักอยู่เพื่อรอไปเล่นไลฟ์วันพรุ่งนี้ อยู่ๆ ก็เกิดเรื่องแปลกประหลาดอย่างหนึ่งคือทากะที่ปกติไม่ค่อยได้สูบบุหรี่ จะมีบ้างก็แค่ช่วงที่เราไม่ได้ทัวร์คอนเสิร์ต แต่ส่วนมากก็จะโดนผมห้ามอยู่ตลอดถึงแม้เจ้าตัวจะดื้อด้านไปบ้างก็ตาม ยอมเชื่อฟังบ้างบางครั้งแล้วแต่อารมณ์ แต่คราวนี้มาแปลกคือไม่ได้ขอสูบต่อจากคนอื่นนิดหนึ่ง เขาดันหยิบมันขึ้นมาเองกับมือนี่สิ เลยลำบากผมที่ต้องไปแย่งมา
เป็นเรื่องปกติที่เสียงเล็กนั่นจะหงุดหงิดเวลาโดนขัดใจ ตามมาด้วยการมองค้อนผมที่ยืดแขนจนสุดไม่ให้ทากะที่พยายามคว้าคืนได้เอื้อมถึง บางทีคนตัวสูงก็ได้เปรียบตรงส่วนนี้มาก
เรื่องการดูแลคนในวงเป็นหน้าที่ของลีดเดอร์อย่างผม ไม่ว่าจะเรื่องเกี่ยวกับงานหรือเรื่องจิปาถะนอกเวลาที่นับวันผมเกือบได้ตำแหน่งคุณแม่แล้วครับ ดังนั้นการจัดการกับเจ้านักร้องนำของวงที่หัวดื้อเป็นที่หนึ่งนี่ก็หน้าที่ของผมเช่นกัน ขืนขึ้นไลฟ์วันพรุ่งนี้เสียงเขาเพี้ยนไปมันจะลำบาก ยิ่งคนบ้าพลังแบบนี้ไม่รู้จักดูแลตัวเองดีๆ แล้วจะเอาแรงเอาพลังที่ไหนไปสร้างความประทับใจให้แฟนคลับ
ถึงจะบอกว่าคนอื่นก็สูบกัน แต่มีแค่เขาคนเดียวที่ทำไม่ได้ เพราะเรื่องเสียงของทากะเป็นเรื่องใหญ่มาก ผมหวังว่าจะเข้าใจ ซึ่งหมอนี่ก็เข้าใจอยู่แล้วแหละ แต่แค่ไม่ชอบทำตามไปบ้าง บางครั้งก็ยึดเอาตามใจอยากของตัวเอง
เมื่อไม่ได้ดั่งใจ คนตัวเล็กก็เงียบสิครับ ทำแบบที่ตัวเองชอบทำเวลาโดนขัดใจ แบบนั้นเรียกอะไรล่ะ?
จะอะไรได้นอกจากงอน
หน้าบึ้งเป็นตูดลิงหันไปกระดกเหล้าเข้าปากแทนแบบไม่เกรงใจ ไหนจะส่งหางตามองจิกผมที่นั่งสูบบุหรี่ที่ยึดมาจากเขานั่นอีก
ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจกับพฤติกรรมเป็นเด็กๆ ที่ทากะแสดงออก ทั้งที่ชอบเถียงเส้นเสียงแทบขาดว่าตัวเองไม่ได้เป็นเด็กแล้ว อายุก็ไม่ได้ห่างจากผม แต่ดูสิ งอนแบบนั้นนี่มันเด็กชัดๆ เลยไม่ใช่หรือไง
ว่าแต่… เรื่องการง้อคนหัวดื้อขี้งอนนี่รวมอยู่ในหน้าที่การเป็นลีดเดอร์ไหมครับ?
“งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน…“
ผมว่าเมื่อคิดไอเดียดีๆ ออก ยกบุหรี่ในมือขึ้นสูบเต็มปอดก่อนจะพ่นกลุ่มควันออกมาลอยคลุ้ง ทากะมองตามด้วยสายตางุนงง ไม่ปล่อยให้ได้ตั้งตัว ผมคว้าข้อมือเล็กของคนตรงหน้าดึงเข้าหาตัวก่อนจะประกบปากลงบนริมฝีปากอิ่มนั่นท่ามกลางนัยน์ตาที่เบิกโพลงตกใจกับการกระทำไม่มีปี่มีขลุ่ยของผม
ในเมื่อเขาอยากสูบแต่โดนผมห้าม การใช้วิธีนี้มันก็เหมือนได้สูบทางอ้อมแหละมั้ง? หรืออย่างน้อยก็ได้รับรู้รสบุหรี่นี่สักเล็กน้อย รับรองว่าไม่เป็นปัญหากับกล่องเสียงเขาแน่นอน
…แถมยังรู้สึกเลือดลมสูบฉีดดีกว่าปกติไม่ต่างกับการโยกหัวมันส์บนเวทีไลฟ์
ผมกดจูบซ้ำบนริมฝีปากนุ่มหลังจะผละออกมาให้หายใจหายคอไม่ถึงวินาที ระยะห่างก็กลับมาเป็นศูนย์เหมือนเดิม ไล่ไล้ลิ้นทั่วโพรงปากต้อนอีกคนให้จนมุมด้วยมือที่ยึดปลายคางปรับองศาตามใจตัวเอง
รสบุหรี่ถูกส่งผ่านไปถึงคนตัวเล็กที่เกร็งตัวไม่กล้าขยับไปไหนทำได้เพียงหลับตาแน่นอย่างกับเด็กไร้เดียงสาผิดกับเมื่อครู่ที่ยังยืนเถียงยืนบ่นผมไปถนัดตา ทางนี้เองก็รับรู้ถึงรสเหล้าที่เขาเพิ่งดื่มไปเหมือนกัน มือที่เหมือนจะยกขึ้นพยายามดันอกผมให้ออกห่างดูอ่อนแรงจนไม่รับรู้ถึงความกระทบกระเทือนอะไรเลยสักนิด มือข้างที่ว่างอีกข้างของผมรวบเอวบางดึงเข้าหาตัวให้รับสัมผัสได้ดีกว่าเดิม
ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แถวนี้ พวกเรียวตะกับโทโมยะก็ออกไปดื่มกับเพื่อนข้างนอก ไม่งั้นเขาคงคิดว่าพวกเรามีซัมติงกันแหง แล้วพรุ่งนี้ก็คงไม่พ้นไปโผล่หราอยู่หน้าหนังสือพิมพ์ญี่ปุ่นหรือไม่ก็โดนสองคนนั้นมองด้วยสายตาแปลกๆ จบด้วยการโดนล้อไปอีกหลายเดือน
เอาเป็นว่ามันดีแล้วกันที่ไม่มีใครมาขัดจังหวะน่ะ
แต่บอกไว้ก่อนนะครับ เราสองคนไม่ได้มีอะไรนอกเหนือจากเพื่อนร่วมวง ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรที่เกินเลยคำว่าเพื่อนที่เล่นหัวบ้าบอกันมาเป็นสิบปี กอดคอขึ้นไลฟ์กินเหล้าเมาแอ๋กันมาก็หลายครั้ง เฮฮาปาร์ตี้กันจนเป็นเรื่องปกติ เรื่องแบบนี้เลยเหมือนเป็นแค่การแกล้งกันเฉยๆ เพื่ออบรมเด็กดื้อที่ไม่ค่อยเชื่อฟังคำสั่งผมเท่าไหร่