Do you love me? #นางฟ้าแทยง
Do you love me?
Paring: taeyong for everyone
R-18
แท็ก #นางฟ้าแทยง
Note:สนองตัณหาค่ะ แทยงคนดีของทุกคน น้องนางฟ้า ใครไม่รักแต่พี่รักน้อง ปล่อยคนตาไม่ถึงนกไปเถอะ เหอะ!! (อย่าไปซีนะ แต่งขำขำ แฮ่กกก...)
แทยงรู้ว่าตนเองไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เขาเป็นเพียงผู้ชายอายุ 21 ปีบริบูรณ์ที่ใช้ชีวิตความเป็นศิลปินอย่างเต็มที่ที่สุด ทุกวันเวลาของการเป็นเด็กฝึกและได้เลื่อนมาเป็นไอดอล เขาพยายามและทุ่มเท ความเป็นตัวตนของเขาถูกเปลี่ยนแปลง ขัดเกลา จนออกมาเป็นเขาในปัจจุบัน
จากที่พูดทุกอย่างที่คิด กลายเป็นเขาต้องคิดทุกอย่างที่จะพูด จนกลายเป็น...บางทีก็ไม่ได้พูดออกไป เขาระแวง ระแวดระวังทุกอย่าง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาใครตรงๆ ด้วยกลัวว่า จะถูกหาว่าก้าวร้าว เขาที่เปลี่ยนไปเริ่มทำให้ใคร หลายคนเริ่มสนใจ และชื่นชอบ
ใครๆ ก็หลงรักเขา แต่...
ในโลกมักมีกฎอยู่ว่า ห้ามรักคนที่ไม่สมควรรัก
และแทยงเข้าใจกฎข้อนั้นดี
และเข้าใจดีมาก เมื่อรู้ว่า ต่อให้ดีแค่ไหน คนที่ไม่ใช่ ก็ยังเป็นคนที่ไม่ใช่
แทยงจับจ้องตัวเองในกระจกบานกว้าง มันใสและชัดเจนเสียจนเห็นทุกอย่างของเขา แทยงลดระดับผ้าคลุมอาบน้ำลง พิจารณาผิวกายเนียนละเอียดของตนเองที่ถูกสะท้อนบนกระจก แต่ก่อนมันเคยเป็นผิวกายของเด็กผู้ชายที่หยาบ กระด้าง คล้ำเสียเพราะไม่เคยบำรุง
เขาถูกบริษัทจับไปขัดเกลา จากผิวกายที่เหมือนเด็กผู้ชายที่ไม่ดูแลตัวเองทั่วไป กลายเป็นผิวกายขาวละเอียดมือราวกับผิวกายของผู้หญิง ใบหน้าที่ไม่ได้ดูดีมาก ก็ถูกแต่งเติมจนได้รูปสวย จนแทยงยังตกใจตัวเอง ดวงตากลมใสของเขาก็ยังเป็นส่วนหนึ่งบนใบหน้าที่ไม่เคยเปลี่ยนไปและเขาชอบมันมากที่สุด แทยงเปลี่ยนจากเด็กชายมอมแมม เป็นคนที่ใครๆ ก็ต่างปรารถนา
พรึ่บ...
แทยงปลดสาบเสื้อออกจากกันจนเสื้อคลุมหล่นไปกองอยู่กับพื้น เรียวขาขาวๆ เกี่ยวมันขึ้นมาแล้วนำไปแขวนไว้ เป็นวินาทีเดียวกับที่ประตูห้องน้ำถูกเปิดออก แทยงข่มตาตัวเองสนิท เมื่อนึกได้ว่าลืมล็อคประตูอีกแล้ว และแทยงรู้ดี ว่าไม่ใช่เพียงคนเดียวที่เข้ามา...
“พวกเราอาบด้วยนะ”
“จังหวะโคตรดี พี่แทยงมาอาบน้ำพอดี” สองคนที่เข้ามาใหม่แท็กมือเข้าหากัน ไม่นานนักภายใต้ฝักบัวเดียวก็มีผู้ชายถึงสามคนกำลังเบียดเสียดกันหาสายน้ำ ร่างของแทยงอยู่ตรงกลาง สีข้างด้านซ้ายถูกเบียดจากน้องชายเกือบคนเล็กของวง แจฮยอนใช้กล้ามเนื้อหน้าท้องแตะอยู่ตรงนั้น
ด้านขวาลำแขนของเขาถูกพาดอยู่กับรอบคอของเพื่อนสนิทชาวญี่ปุ่น ยูตะประครองเอวของเขาไว้และทั้งสามคนกำลังอาบน้ำด้วยกัน แทยงไม่จำเป็นต้องใช้มือของตนเองเลย เขาคิดว่าบางทีการอาบน้ำกับคนอื่นมันก็มีข้อดีตรงที่ ทุกๆ ตารางนิ้วบนผิวของเขาจะได้รับการปรนนิบัติ อย่างดี...
“พี่แทยงโคตรสวย” แจฮยอนแตะริมฝีปากลงมาบน กกหูที่เริ่มเป็นสีชมพูเข้มของคนที่ตัวเล็กกว่า เขากระซิบแผ่ว แต่นั่นก็ได้ยินชัดเจนในห้องน้ำแคบๆ มือของเขาและพี่ยูตะเผลอชนกันตอนผลัดกันสลับไล้โฟมสบู่บนผิวเนื้อลื่นมือของพี่ชายคนสวย
“มีแทยงคนเดียว ผู้หญิงคนไหนก็ไม่เอาเลย” ถึงแม้ท้ายประโยคจะมีเสียงหัวเราะ แต่ยูตะมั่นใจว่าเขาพูดออกมาจากใจจริง แทยงดูดี สวย สะโอดสะองไปทุกส่วนสัด ใบหน้าหวานๆ ติดหยิ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ถูกกล่าวขานไปทั่วแวดวงเด็กเทรน ใครๆ ก็อยากลิ้มลอง แม้จะรู้เต็มอก ว่าแทยงเป็นผู้ชาย
พวกเขาโชคดี ที่ได้อยู่ใกล้ชิดแทยง และโชคดีแบบดับเบิ้ลที่แทยงก็ไม่ได้ว่าอะไรสักนิด
ในสังคมการฝึกฝนอย่างสาหัสที่มีแต่ผู้ชายด้วยกัน นับว่านี่คือความงดงามท่ามกลางความหื่นกระหาย แทยงเป็นนางฟ้าสำหรับพวกเขา…
นางฟ้าที่พร้อมพาพวกเขาไปสู่ฝั่งฝันในยามที่ต้องการ
“ฮะ อะ...พี่ อีกนิด”
“แทยง อืออ..”
บ่าทั้งสองข้างของคนตัวเล็กกลายเป็นที่ทิ้งคางลงมาของเด็กผู้ชายโตตัวสองคน เสียงครางแหบ หอบกระเส่า แทยงเชิดคอขึ้นสูงขณะที่ริมฝีปากร้อนๆ ของทั้งคู่ทั้งขบเม้มและพรมจูบอยู่อย่างนั้น ในวินาทีที่ใกล้ถึงจุดหมาย มือทั้งสองข้างของแทยงขยับเร็วและรัว จนกระทั่งความอุ่นทะลักเปรอะบนมือของเขา
แกรก...
ประตูห้องน้ำเปิดออก ยูตะเดินออกมาเป็นคนแรก ตามด้วยแจฮยอน เสียงพูดคุยหัวเราะดังตลอดทาง ในขณะที่แทยงกำลังรัดสายเสื้อคลุมอาบน้ำและเดินตามหลังออกไป ผ้าขนหนูผืนเล็กยกขึ้นซับบนแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ แทยงกำลังก้าวขาผ่านประตูห้องน้ำ แต่คนที่กำลังถอดกางเกงยีนส์สีเข้มลงกองบนพื้นห่างจากประตูห้องน้ำไปสามถึงสี่ก้าว ทำให้ปลายเท้าของแทยงเผลอชะงัก
แทยงหันหลัง รอจนอีกฝ่ายเปลี่ยนเป็นผ้าขนหนูผืนใหญ่มารัดที่เอว จึงกล้าก้าวขาออกจากประตูห้องน้ำมา คนตัวใหญ่กว่ามากเดินสวนเขาไป ปลายนิ้วเย็นๆ แตะลงที่แก้มของเขานั่นทำให้แทยงเผลอหยุดหายใจ เขายังห่างจากตัวห้องน้ำไม่มาก และจึงมีโอกาสได้หันมองเจ้าของปลายนิ้วนั้น
“อ-อะไรเหรอ จอห์นนี่”
อีกฝ่ายไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ปลายนิ้วที่แตะลงบนแก้มลากช้าๆ ลงมาเรื่อยๆ และยื่นมาให้ดู เส้นด้ายสีขาวเล็กๆ เกาะอยู่บนปลายนิ้วนั้น
“เศษผ้าขนหนูมันคงติดแก้ม เห็นพอดี” ไหล่กำยำไหวเล็กน้อย ริมฝีปากหยักยกยิ้มอย่างสบายๆ คนตัวเล็กกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขาก้มหน้าหนีสายตาอีกคน
“ข-ขอบคุณนะ” แทยงกล่าวแค่นั้นก่อนจะก้าวเท้าเดินต่อ แต่เพียงสองก้าวที่เขาก้าวออกมาเท่านั้น เสียงของอีกคนที่โผล่เพียงใบหน้าหล่อๆ ออกมาจากประตูห้องน้ำก็ทำให้เขาหันไปมองอีกครั้ง แสงไฟสีขาวอมส้มของห้องน้ำอาบไล้ใบหน้านั้นให้กระจ่างชัดบนใบหน้าของจอห์นนี่
“อิจฉาเด็กพวกนั้นเนอะ”
แทยงรู้ว่าจอห์นนี่หมายความว่าอย่างไร
และเขาดันใจสั่นพูดอะไรที่ไม่ยั้งคิดออกไปเสียจนได้
“ฉัน...ทำให้นายได้นะ”
“ฮะๆๆๆๆ ไม่เอาล่ะ สยองว่ะ”
เสียงประตูห้องน้ำปิดลง แต่แทยงยังยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาเผลอกำผ้าขนหนูผืนเล็กแน่นจนมือขึ้นเส้นเลือด สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อไล่น้ำตาที่มันเผลอเอ่อขึ้นมาบริเวณหางตาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ใครๆ ก็ต้องการเขา ยกเว้น...
แทยงรัก คนที่ไม่สมควรรัก
“นี่ ยูตะ” แทยงพูดขณะที่กดลงไปบนขวดโลชั่นเท่าไหร่ ก็ไม่ยอมมีโลชั่นออกมาเสียที จำได้ว่าเพิ่งซื้อมาเมื่อไม่นานมานี้ แต่กลับหมดเร็วเสียจนน่าแปลกใจ นี่ก็กลิ่นโปรดของเขาด้วย ไม่ได้ทามันก็คล้ายกับว่าไม่ใช่เขายังไงก็ไม่รู้
“ค้าบ” ยูตะขานรับขณะที่เดินสวมสลิปเปอร์เตาะแตะมาช้อนด้านหลังอีกคน
“โลชั่นฉันหมดขวดแล้วอะ ทำไมหมดเร็วแบบนี้”
“แหะ...ก็