Twishort Sign in with Twitter
InstMap New!
Instagram photos nearby. @JanuarybSix ʚ แก้บนจินยอง D-15 ɞ
@ mention Twitter profile »
Dream [JJP / BNior]
คำเตือน*****ฟิคชั่ว(วูบ)มาก....
วันนี้ผมมีนัดกับคนๆหนึ่ง นัดสำคัญมาก…
ผมรีบเร่งเดินออกจากที่ทำงานหลังจากที่ถึงเวลาเลิกงานแล้ว สมองผมสั่งการให้ขาสองข้างเดินตรงดิ่งไปยังร้านดอกไม้ ก่อนที่จะเลือกสั่งช่อดอกไม้สวยสีขาวสะอาดตาช่อหนึ่ง ซึ่งผมคิดว่าเขาน่าจะชอบ
ผมจ่ายเงินค่าดอกไม้ ก่อนที่จะเดินไปตามถนนเรื่อยๆ ขณะที่ผมกำลังเดินผ่านร้านค้าข้างทาง ผมเหลือบไปเห็นร้านเค้กร้านหนึ่งที่ผมกับเขามาด้วยกันบ่อยๆ
ผมน่าจะซื้อขนมไปฝากเขาหน่อย เผื่อว่าเขาอาจจะหิว…
ผมเดินเข้าไปในร้านทันที พนักงานสาวสวยหันมามองหน้าผมก่อนที่จะส่งยิ้มให้
ผมมาบ่อยจนเธอจำได้
“สวัสดีคะคุณแจบอม วันนี้จะรับเค้กชาเขียวเหมือนเดิมมั้ยคะ”
“ไม่ดีกว่าครับ คือ..ผมกำลังจะซื้อไปฝากจินยอง...”
พนักงานสาวทำหน้าเหมือนจะเข้าใจ เธอส่งยิ้มให้
“งั้นคงเป็นเค้กสตรอเบอรี่นะคะ”
“ครับ”
จินยอง..ชอบกินของหวาน เขาไม่ชอบกินอะไรขมๆ…
“นี่ค่ะเค้กสตรอบเบอรี่สำหรับคุณจินยอง”
“ขอบคุณครับ วันหลังผมจะแวะมาใหม่”
ผมส่งยิ้มให้พนักงานสาวก่อนที่เธอจะส่งยิ้มตอบกลับมา
ผมเดินออกจากร้านมา ก่อนที่จะเริ่มเดินไปตามทางเพื่อไปยังที่นัดหมายโดยที่ไม่แวะข้างทางที่ไหนอีก
ผมกำลังจะไปนัดสาย
ระหว่างเดินผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ความทรงจำของผมกับจินยองก็ผุดขึ้นมาในหัว
เขามักจะคอยเป็นห่วงและตามดูแลผมเสมอ หรือแม้กระทั่งคอยสังเกตุสีหน้าและอารมณ์ของผม
เขาใส่ใจผมทุกเวลาจริงๆ
จะมีก็แต่ผม…
ที่มัวแต่คิดถึงเรื่องของตัวเอง จนลืมที่จะใส่ใจความรู้สึกของเขาไป
"ทุกคนครับ เจเจโปรเจกต์เดบิวต์วันที่ 24 พฤษภาคม เป็นวงดูโอ้ของเจบีฮยองกับผมสองคนนะครับ" จินยองพูดเสียงเจื้อยแจ้วใส่ไมค์อย่างอารมณ์ดี
"เราเดบิวต์ วันที่24หรอ?"
จินยองชะงักกึกไปนิดนึง
หากเพียงแต่ว่าตอนนั้น…
ถ้าหากผมจะหันไปมองหน้าของจินยองซักนิด
ถ้าหากผมได้เห็นถึงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเศร้าเสียใจเพียงชั่วครู่ของเขา
"... น่าจะใช่ ผมก็จำไม่ได้แล้ว"
"ครับ ผมก็จำไม่ได้แล้ว เพราะว่าตอนนี้เรากลายเป็น GOT7"
ถ้าหากผมย้อนเวลาได้…
ผมเดินมาจนถึงที่ที่นัดหมายของผมกับจินยอง
เขารอผมอยู่ก่อนแล้ว
ที่ด้านหน้าของผม
‘ป้ายหลุมศพหินอ่อนสีขาว’
ถึงแม้จะไม่มีแสงสว่างในเวลากลางวันช่วยในการมอง แต่ผมก็จำได้อย่างแม่นยำ
คนรักของผมนอนพักผ่อนอยู่ใต้ป้ายหลุมศพนี้
สี่ปีแล้วที่ปาร์คจินยองจากผมไป
วันนี้ครบรอบวันตายของเขา วันที่เขาเกิดอุบัติเหตุรถชน
และ…
เป็นวันเดียวกับวันที่ผมได้ทำให้เขาได้เสียใจที่สุดในชีวิต
เพียงเพราะคำพูดที่ไม่ทันคิด
คำพูดที่ทำให้เขาเสียใจมาก จนถึงต้องพึ่งพิงแอลกอฮอล์ช่วยให้ลืมความเจ็บปวด
และวันนั้นเองที่จินยองเมามากจนขับรถหลุดออกจากถนนไปชนต้นไม้ใหญ่ข้างทาง
เขาเสียชีวิตคาที่…
“จินยองอา ฉันมาตามนัดแล้วนะ วันนี้ซื้อเค้กสตรอเบอรี่มาให้ด้วย เค้กที่นายชอบกินไง จำได้รึเปล่า”
“แล้วนี่ ช่อดอกไม้สำหรับคนที่เป็นแฟนกัน นายชอบสีขาวใช่มั้ย ฉันจำได้”
“แล้วก็นะ วันนี้วุ่นมากเลย เรากำลังจะออกอัลบั้มใหม่ แต่ตอนอัดเสียงแจ๊คสันลืมเนื้อร้องอีกแล้ว ยูคยอมวันนี้ก็เอาแต่วิ่งเล่นไปมาไม่ยอมอัดเสียงให้เสร็จซักที ยิ่งแบมแบมนะรายนั้นร้องผิดคีย์อีกแล้วล่ะ”
“นายหนาวรึเปล่า..”
“หรือว่าไม่สบายตรงไหนมั้ย”
“จินยอง..ตอบฉันหน่อยสิ”
“ช่วยตื่นขึ้นมาแล้วกลับมาคุยกับฉันหน่อยนะ”
“…ฉันขอโทษ”
ถ้าหากว่าย้อนเวลาได้
ผมจะย้อนกลับไปเพื่อหันไปมองหน้าเขา
หันไปมองสีหน้าและความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงและดูแลผมมาตลอด
เพื่อที่จะขอโทษและกอดเขาไว้
และสัญญาว่าจะไม่ทำให้เขาต้องเสียใจอีก
ผมขอให้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝัน
ขอให้ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าและเจอรอยยิ้มที่เปรียบเหมือนแสงสว่าง
ผมอยากจะขอให้เขาไม่จากผมไปไหน
และอยู่เคียงข้างผมตลอดไป…
หากแต่ตอนนี้…
ผมก็ได้เพียงแต่ ‘ฝัน’
-------------------------------The End-------------------------------