วันนี้ครบรอบ 3 เดือนที่มาอยู่เซบู ยังจำความรู้สึกแรกที่มาถึงได้ คิดไว้ว่าจะอยู่ได้ไหม อยู่ได้จริงป่าว จะมีเพื่อนไหม เป็นครั้งแรกที่ต้องมาอยู่ไกลบ้านคนเดียว ต่างสถานที่ ต่างผู้คน ที่สำคัญคืออาหาร แต่ก็อยู่รอดมาได้ 3 เดือนแล้ว มาตอนแรกภาษางูๆปลาๆ ไม่กล้าคุยกับใคร เค้าพูดไรมาก็ไม่รู้เรื่อง ผ่านมาถึงตอนนี้คิดว่าพัฒนามากจริงๆ กล้าพูดกล้าคุย ถึงแม้แกรมม่าร์จะไม่เป๊ะ แต่ได้ใช้ทุกวันก็ถือว่าดีเกินคาดล่ะ มันโอเคกว่าที่คาดไว้ ไม่คิดว่าเค้าจะซักผ้าทำความสะอาดห้องอะไรให้เค้าก็ทำหมด ตื่นมาก็มีข้าวให้กิน สรุปสบายจนขี้เกียจตอนนี้ มาอยู่นี่ว่าจะประหยัดเงิน ป่าวเลยคิดผิด ห้างเยอะ ลดเยอะ มันเกินไปจริงๆ สรุปชีวิตที่นี่สบายสุดๆ อีก9เดือนกลับบ้าน