หน้าหลักนิยายบันทึก Favoriteตอนถัดไ

หน้าหลักนิยาย
บันทึก Favorite
ตอนถัดไป
ขนาดตัวอักษร
เพิ่มขนาด
ลดขนาด



JUST YU

 

นากาโมโตะ ยูตะเดินตามอาจารย์ด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามเพราะความประหม่าและตื่นเต้น มือเล็กๆที่กุมกันไว้ชื้นเหงื่อจนเหนอะหนะ ก้มหน้า กัดริมฝีปากแน่นเตรียมพร้อมรับกับสังคมใหม่ในประเทศเกาหลี ซึ่งเด็กหนุ่มเป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆจากตระกูลที่ชื่อดังในวงการกว้างของนักธุรกิจ มีบริษัทมากมายที่อยู่ใต้การดูแลของครอบครัวเขา แต่ว่า…เนื่องจากคุณพ่อต้องการที่จะเปิดบริษัทลูกที่นี่ ทำให้เขาต้องติดห้อยสอยตามมาด้วยอย่างช่วยไม่ได้ อีกอย่างเพราะคุณพ่อคนเก่งที่เห็นความสำคัญในอนาคตลูกชาย จึงส่งให้ไปเรียนภาษาตั้งแต่เด็กๆ และหนึ่งในนั้นก็คือภาษาเกาหลี ยูตะจึงไม่มีปัญหานักในการที่จะพูดคุยสื่อสารด้วยภาษานี้
 

ขาของเด็กหนุ่มหยุดชะงักตามอาจารย์ที่กำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน ยูตะหลับตาสูดลมหายใจลึกๆเข้าปอด นับเลขไปเรื่อยๆให้คลายความกังวล แต่เอาเข้าจริงนะ ไม่เห็นจะได้ผลเลย
 
 
            “ยูตะคุงต้องเป็นที่รักของเพื่อนๆแน่นอน เชื่ออาจารย์ได้เลย”
 
            “เอ่อ..ครับ”
 
 
            และเพียงแค่อาจารย์ที่ปรึกษาพาคนตัวเล็กที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตาก้าวขาเข้ามาในห้อง เสียงเจื้อยแจ้วของเหล่านักเรียนก็ต่างพากันเงียบกริบ หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วหันมาให้ความสนใจคนที่ยืนตรงกลางห้องอย่างรวดเร็ว อาจารย์กระแอมเล็กน้อยวางแฟ้มไว้บนกับโต๊ะ ผายมือให้เด็กใหม่ทำความรู้จักกับทุกคน
 

“นากาโมโตะ ยูตะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”  แนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครืออย่างไม่มีความมั่นใจ บนใบหน้าก็ไม่มีรอยยิ้มมีแต่แต้มสีแดงระเรื่อขึ้นแทน ยูตะยืนเกาท้ายทอยมองเพื่อนๆร่วมห้องอย่างทำตัวไม่ถูก ก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้งเพราะทนสายตาที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ จนอาจารย์ชี้ที่นั่งให้ดู ยูตะเลยเดินไปหาอย่างช้าๆ วางกระเป๋าเรียบร้อยก็หยิบหนังสือต่างๆขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ไม่ได้ให้ความสนใจคนนั่งข้างๆแม้แต่น้อย จนต้องสะกิดเข้าที่ไหล่เล็ก

 

“เฮ้!! เด็กใหม่ ฉันชื่ออี แทยงนะ”

 

“อืม” พยักหน้ารับแล้วหันไปมองหนังสือของตัวเองต่อ

 

“นี่ ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอ อย่าเอาแต่เงียบสิ”

 

ก็ทำไงได้เล่า ปกติยูตะก็เป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว ที่สำคัญตอนนี้รอบๆตัวก็ดูใหม่ไปเสียทุกอย่างจนยากจะปรับตัวทัน เงียบไว้ก่อนน่ะดีแล้ว

 

“ตอนนายแนะนำตัว ควรจะยิ้มกว้างๆนะ เพื่อนๆจะได้ไม่กลัว”

 

จะกลัวก็ช่างไปเถอะ ยูตะไม่ได้สนใจอยู่แล้ว เอาเป็นว่า วันๆนึงมาเรียนแล้วก็กลับบ้าน จบ ไม่ต้องสานสัมพันธ์หาเพื่อนให้ยุ่งยาก

 

“คนญี่ปุ่นเป็นแบบนายทุกคนรึเปล่าน๊า” แทยงยังไม่คงเลิกจะสรรหาคำพูดมาต่อบทสนทนากับเพื่อนใหม่ ทั้งๆที่ฝ่ายนั้นไม่ตอบโต้อะไรซักคำ เท้าคางจ้องมองใบหน้ายูตะชัดๆ ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ กับใบหน้าหวานๆที่ถูกล้อมกรอบด้วยผมสั้นตามประสาผู้ชายทั่วไป แต่ว่าผมหน้าม้าของเจ้าตัวมันน่ามองมากๆเลย ราวกับว่าผมทรงนี้มีไว้เพื่อคนตัวเล็กอย่างไรอย่างนั้น ไหนจะแก้มแดงๆ กับริมฝีปากบางสีชมพู ทั้งหมดทั้งมวล แทยงประมวลผลออกมาได้ว่า

 

 

ที่มีคนเคยบอกว่าคนญี่ปุ่นมักน่ารัก

 

น่าจะจริงแฮะ

 

เพราะคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆเขานี่น่ารักเป็นบ้า

 

 

 

“นายชอบกินอาหารเกาหลีอะไรเหรอ ให้ฉันแนะนำให้เอาไหม?”  แทยงถามเพื่อนตัวเล็กที่เตรียมตัวจะเดินหนีเขาไปทางอื่น ก็เลยต้องใช้แขนยาวๆของตัวเองล็อคคอยูตะไว้แน่น พาไปเดินทั่วโรงอาหารพร้อมๆกัน

 

“อย่ายืนเงียบสิ จะกินอะไร” คะยั้นคะยอคนตัวเล็กที่ไม่พูดไม่จา จนยูตะเริ่มจะรำคาญ ส่งสายตาฉุนๆไปให้ พยายามจะแกะมือที่เริ่มเลื่อนมาโอบไหล่ออก แต่แทยงก็กระชับแน่นขึ้น ไม่พอยังมีหน้ามากระซิบเข้าที่ข้างๆหูอีก “ต้องตัวติดกันไว้สิ เราจะสนิทกันเร็วๆ”

 

“ใครอยากสนิทกับนาย”

 

“โหดร้ายจังเลย รู้ไหมมีแต่คนอยากเป็นเพื่อนกับฉันทั้งนั้น” แทยงยิ้มร่า ที่เขาพูดน่ะเป็นความจริงนะ เพราะบุคลิกที่ร่าเริง เข้าถึงง่ายมันเลยทำให้หลายๆคนอยากอยู่ใกล้ แต่ตอนนี้แทยงรู้แล้วแหละว่า คงต้องยกเว้นเด็กญี่ปุ่นคนนี้ไว้คนนึง… ซึ่งนั่นมันก็ทำให้เขาได้ใจ ไม่อยากให้อยู่ใกล้ใช่ไหม แทยงจะเกาะติดเป็นยมฑูตเหมือนในหนังเดธโน้ตเลย

 

กว่าจะเลือกอาหารกลางวันได้ ก็ใช้เวลานานกว่าทุกวัน เพราะยูตะเอาแต่ส่ายหน้า อันนู้นไม่เอา อันนี้ก็ไม่เอา จนแทยงเหงื่อตก สุดท้ายเลยมาหยุดที่บิบิมบับ แอบเหลือบมองคนตัวเล็กที่ตักเข้าปากคำแล้วคำเล่าไม่ยอมพูดอะไรทั้งสิ้น มันควรจะน่าอึดอัดนะ กับการที่ต้องมานั่งกับคนประเภทเหมือนถูกเย็บปาก แต่ว่า…แทยงไม่รู้สึกอย่างนั้น  กลับกันรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่สบายใจเอามากๆ แถมเพลินตาสุดๆ จนเขาหลุดยิ้มออกมาอยู่บ่อยครั้ง

 

 

 

แค่รู้จักกันวันแรก ยูตะก็ทำให้เขาเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอ

 

 

 

 

 



 

 

หลายอาทิตย์ผ่านไปที่แทยงดูแลเด็กใหม่ชาวญี่ปุ่นเป็นอย่างดี พยายามหยิบยื่นความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนให้ ยูตะเองก็เอาแต่ปฏิเสธ “ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับนาย”

 

แทยงเองก็ไม่รู้หรอกว่ายูตะไม่พอใจอะไรเขานักหนา แต่ช่างเถอะ เขาสนใจซะที่ไหน ไม่ได้เป็นเพื่อนในวันนี้ โอกาสวันหน้าก็ยังมี

 

และแน่นอนเพราะความสัมพันธ์อันติดลบของยูตะมันเลยเป็นปัญหาในการเข้าหากับเพื่อนๆในห้อง จนเริ่มพากันขยาดและไม่อยากเข้าใกล้ ยิ่งโดนสายตาพิฆาตเข้าให้ ก็พากันกลัวเข้าไปใหญ่ ใบหน้าหวานๆอันน่ามองไม่ช่วยอะไรในเรื่องนี้เลย หนำซ้ำยังเกิดการะเกาะกลุ่มนินทาเรื่องยูตะขึ้นมาด้วย แถมพวกนักเลงหลังห้องก็พยายามจะหาเรื่องกลั่นแกล้งเขาไปวันๆ

 

“ยูตะเป็นใบ้เหรอ”

 

“อุ๊ยๆๆ กล่องดินสอใครน๊า อยู่ในถังขยะ”

 

“ลายมือสวยจังเลยเนอะ ขอฉีกไปแปะไว้ที่บ้านได้ไหม”

 

การกระทำที่เกิดขึ้นทั้งหมด นากาโมโตะ ยูตะก็ไม่เคยขัดขืนคืนบ้างเลย จะเห็นบ้างที่แก้มคนตัวเล็กแดงเพราะความโกรธ ตัวก็สั่นระริก แต่ก็ทำได้แค่เพียงไปเก็บซากอุปกรณ์การเรียนที่เหลือของตัวเองเข้าไว้ที่เดิม ซึ่งแน่นอนถ้าเป็นแทยงเองมาโดนอะไรอย่างนี้ก็คงไม่ไหว

 

“พวกมึงจะแกล้งยูตะไปถึงไหน?”

 

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึงนะแทยง”

 

“ไม่เกี่ยวได้ไง ยูตะเป็นเพื่อนกูนะโว๊ยย”

 

            “ไม่ยักรู้แฮะว่าแทยงเป็นเพื่อนกับยูตะด้วย” นักเลงหัวโจกของห้องปรายตามองคนตัวเล็กที่นั่งก้มหนน้าอยู่บนโต๊ะของตัวเอง ยูตะที่รู้ตัวจึงขยับปากพูดช้าๆ “ฉั

結果 (日本語) 1:

ホーム ページのグラフィック小説お気に入りを保存します。次のステップ。フォント サイズ。寸法を追加します。サイズを小さくちょうど優 ナガ モト u 歩く教授トラック運転手とは、緊張と興奮のためバタンと打ちます。小さな手を握り締めてします。 しっとり、正面の弓まで非汗。タイトな私の唇をかむ、韓国出張の幅広さで家族の名前として若い人たちの新しい社会と準備ができて取得します。私の父は、彼の例に続いて、DAO は未解決のする必要がありますある子会社ここで与えるをオープンしたいが...、彼の家族のケアの下で、多くの企業があります。もう一つ、私の父、男を見て重要性を将来的にしたがって、言語とそれらの 1 つを学ぶ息子が言語 u 韓国、通信の言語を話をするトラック運転手の不足がないです。 扉を開いて教室、u トラック運転手目取る深呼吸肺の中には、懸念を緩和しようとする数えることができるが、実際に HES 効果なしすべてで停止している先生による幼児の足。  「親愛なる国のトラック運転手友人をされている場合確かに教師を信じる。」 「有機...」  おなじみのなじみのない顔で誰かが部屋にステップだけ。ルースターズの音、これらの学生の多くが持っている一緒にささやきます。すべての行為を停止し、すぐに部屋の中心に立っている注意を払うことに。少し咳をする教授は、テーブル上に置きます。この化合物は、新しい子供たちは誰もが知ってもらう行為です。 「長野モト u 預金預金それと肉トラック運転手」。不信任と震える口調で自己紹介します。顔がない笑顔、赤い残光だけ代わりにアップします。ページが再び前に立ってトラック運転手後頭ビュー ルーム入社の友達がおじぎをしないゆう曹操に耐える目を参照してください、ほとんどまで教師の席は、テーブル上に配置表示トラック運転手。 ゆっくりと正常に、配置を、書籍をピックアップそれを見つけること。注意を払っていないより体高に次の人を突く必要がありますまで。 「ちょっと!新しい子供たち私の名前は e thaeyong」で。 「うーん」彼の本は自分のあたりでうなずいたとオフになって見てください。 "これは少しを思わないと言う、ビット、削除、しかし、静かな" それはなぜですか。いつも言うことができるほとんどトラック運転手既に今周りにすべてを失うことに、それは良い、気の前に沈黙が調整されます。 「氏を導入する必要があります広くちょっと笑顔。友人、恐れてはいけない。」 彼らは、彼らは興味を持って、私はトラック運転手にすでに頼むは恐れています。オフにすると、勉強が続けるされます終了へ帰る家は複雑な関係、友達を探す必要はありません。 「誰も上司として日本? ナ」Thaeyong に固定されていない、新しい友人と日和見音声会話。相手の応答しませんし、にもかかわらずか。あご、顔 u 近い神笑顔トラック運転手を見つめている男性の髪短いとアウトラインが設定されたが、それになります馬の [全般] ページに取ることが甘い顔ではなく出てきた。私はこの小さな男を形作るかのように。どこにも、いくつかのピンクと赤い頬唇処理すべてをすべて thaeyong。  誰かがかつて言った人々 はしばしばかわいい日本 完全に該当するようです。 ここで彼のそばに座っている小柄な男は正気ではありません。   "どのような韓国を食べる氏愛?、私はそれを削除することをお勧め?」thaeyong 友人に尋ねた、彼は他に得た徒歩覚悟方法 u ネック長袖が必要ですロック自身しっかりとトラック運転手。同時に、食堂の周り散歩に行く 「サイレント立つことはありません、シメオンは何を食べる」小さな男をおだてること言っていません。トラック運転手をわざわざ u 開始まで詠春拳、シフトを開始しようとする送信目手切り分けられた装飾が、それ thaeyong タイトな肩、前面を引き締めるジッパー再び耳の横に多くのアクセスを持っています。「我々 は、無核の腹心の方法たい」 "ミスター"と 「残酷なジャングル クルックが知っている、人々 が私と友達になりたい.」Thaeyong サラスマイル気と彼は言うは、それは簡単にアクセス、多くの人々 は近くに滞在したいが、今では彼が知っていた、thaeyong、o.、この一人の男を除いて日本の子供たちに真の陽気な性格.それは、彼の心を作ること。彼は近くたく? thaeyong ・ デ ・ thanot ルーイの外交の準備をします。 昼食のためより多くの選択肢、それは u 削除、トラック運転手が、酒場の修道女を横に振った、ページは削除されません、汗の thaeyong に落ちるまでは削除されませんので、毎日よりも長くかかります。最終的には、停止、ビキニ、ビキニ mabap。小さな男スニークは Word に垣間見るし、何も言わないを拒んだ言葉物語をスクープし.それはちょっとイライラする必要があります... 銃口が、人々 の同じタイプと座って thaeyong は感じない心の平和、笑顔に頻繁にずっと彼の視力が出てくるプレゼント エスケープだ感じで再び一緒に。   トラック運転手がこのサイズに達すると、ある彼の最初の日として単に知られているか。       数週間、渡された、新しい子ケア thaeyong 日本国民も。食品、友人関係に到達する試みは、成田から自分自身を削除が、u を拒否します。「あなたの上司と友達になりたく」 Thaeyong を知っていないあなたが満足、何彼のトラック運転手のニプレスも聞かせていないメカニック。彼はどこに興味があった佐野。今日友達ができない、明日はまだチャンスを持っています。 และแน่นอนเพราะความสัมพันธ์อันติดลบของยูตะมันเลยเป็นปัญหาในการเข้าหากับเพื่อนๆในห้อง จนเริ่มพากันขยาดและไม่อยากเข้าใกล้ ยิ่งโดนสายตาพิฆาตเข้าให้ ก็พากันกลัวเข้าไปใหญ่ ใบหน้าหวานๆอันน่ามองไม่ช่วยอะไรในเรื่องนี้เลย หนำซ้ำยังเกิดการะเกาะกลุ่มนินทาเรื่องยูตะขึ้นมาด้วย แถมพวกนักเลงหลังห้องก็พยายามจะหาเรื่องกลั่นแกล้งเขาไปวันๆ “ยูตะเป็นใบ้เหรอ” “อุ๊ยๆๆ กล่องดินสอใครน๊า อยู่ในถังขยะ” “ลายมือสวยจังเลยเนอะ ขอฉีกไปแปะไว้ที่บ้านได้ไหม” すべてを発生するアクション。U トラック運転手はなかったナガ モト夜ルーイを無視ですか。小さな男怒りそれは機器自体の残りの部分を回収するだけの rarik が振動するためどのような頬の赤が表示されます。これは、もちろん、thaeyong は、どのようなこの動きを公開しています。 「居留守を使う眠い u。.?" 」この話は、ちょっと間抜けな thaeyong のないは」 「ない、それ、ちょっと友人はあなた โว๊ยย」 上の部屋の「本当に友人をその thaeyong を持つと肩をすくめる知らず」乱暴な元凶は自分のガール フレンドを曲げて水のテーブルに座っている小柄な男を見てください。Yu は言ったトラック運転手、だからゆっくり移動溶融します。"f。

結果 (日本語) 2:

ストーリー
ノート 好きな
次の
フォント
サイズ
拡大縮小JUST YU ナガ裕太竹本が原因緊張と興奮のバタンと打つ心を持つ教授を追いました。小さ ​​な手は韓国で新しい社会を受け取る準備ができてしっかりと唇を噛んで一緒に汗をかいたと脂っこいクマを、挟み込ま。有名な実業家の広い界では日系の若者。彼の家族の世話の下にあり、多くの企業があります。しかし...私はあなたがここに子会社を開きたいので。彼はどうしようもなくによりbossed中断されることがありました。また、将来の息子でシャープなフォーカスを見ているあなたの父のため。そのため、子どもたちから学ぶこと。そして、そのうちの一つは、韓国人です。雄太はと通信するために、この言語の問題ではない教室にドアによって中断された若い教師の足。雄太は、肺への深い息を閉じました。懸念のために無期限にカウントされます。しかし、私は実際に考えます これは、結果を見ていない、まだ            、「勇太くんはもちろんの友人の愛、です。教師は「それを信じる            」ええと..、「言う            顧問は、ちょうどおなじみの顔が部屋に足を踏み入れていない少し人を取りました。学生のルースターズは音もなく一緒にします。すべてを停止し、その後すぐに部屋の真ん中に立つ人たちに目を向けます。教師はわずかな咳がテーブルの上にファイルを置きます。子どもたちは新しい人に知ってもらうために手を振った、「ナーガ祐太竹本がそれに返信「自信を持って震える声を紹介します。しかし、彼の顔のスコアラーの赤みがかっには笑顔が代わりにありませんでした。雄太は悪いルームメイトのように見える私の首に傷をつけました。私はめったにだけでなく目に優しいを見ていないので、あなたは再びダウンして頭の前に。教授は席を指摘しました 雄太はゆっくりと行ってきました。本をピックアップし、テーブルの上に置くためにバッグを置きます。すべてで隣に座っている人に注意を払っていません。私は肩に少しナッジを必要とし、 "ねえ!! 私の名前のイ・テヨンの" "うん、 "うなずいた、その後に自分の本になってここに」。私は本当に言うことを考えていません。静かにそれを維持しないで、「私が教えていません。雄太はとにかくあまり話をしない正常でした。キーは今見て回るあり、すべてが追いつくために適応するために新しい、困難でした。沈黙は私の前に、その後、「導入を述べました。あなたが笑っべき 私は恐れることはないであろう、「私は行くことを恐れていました。雄太は、私は勉強しに来て、その後、友人を再確立する必要が後に家に帰った日が激論結論興味がなかったテヨン後にスピーチを募集するために提起されていない「日本はあまりにもそうです」。友人との会話 その当事者は何への応答ではありません。雄太の顔、あご、目を見つめて。神は笑顔はありません。甘い顔は短い髪、共通のやり方に囲ま。しかし、それは有名な前髪の多くはまだです。かのように私はそうすることがほとんどなかったです。私の頬が赤く ピンクの唇 これらおよび ヨン・テヨンアウト処理、多くの場合、日本の愛はと言われている、あまりにも本当である彼の隣に座っている小さな男はかなりクレイジーであるためには、「韓国料理はそれのような何も、言いませんでした。私はあなたに示唆してみましょう？」少し泰龍が離れて他人から歩いて準備尋ねました。私はしっかりとロック自体勇太ネックのロングアームを使用する必要がありました。一緒に食堂の周りを散歩し、「私が何かを食べて、サイレント立たないだろう、「静かであることを若い人たちを促しました。彼は雄太を気にし始めました 感動的な光景に送ります ラムは、ラップ肩をオフにスライドするようにスタートを手にしようとしました。泰龍も引き締め。私もその横に耳にささやくする必要はありません。「私が一緒に固執する必要があります。私たちは、「すぐに終了します"誰が閉じたい" "私は残酷です。私は人々が私と友達になりたい知っている、あまりにも、「泰龍の笑顔が、彼 ​​は言った、それは本当です。陽気な性格 多くの人が近くになりたい到達することが容易になります。しかし今のところ、ちょうどあなたが追跡していることを知っています。日本の子どもたちは、ある人を除外しなければならないでしょう... それは彼の心だったこと。私はあなたの近くにしたくありません。泰龍は、フィルムデスノートに、あなたのような死神にこだわっ昼食をピックアップします。これは、1日以上かかります。唯一の通勤者のため雄太 それは憂鬱です これではありません 泰龍汗 最後のBi Bimのバブで停止しました。私は証拠に小さなスコップを垣間見る、その後の話は何も言うことはありません。それは本当に厄介であるべき 縫い付け口で座っている人のそのタイプを持ちます。テヨン...私はそのように感じることはありません。一方、それは容易で非常に多くのだと感じました。しかし、最も楽しいを 彼は頻繁にされている私を降ろし、単に最初の日として知られています。雄太は彼が今でも待って作っていただけでなく、新しい子泰龍日本の世話をするために数週間。出芽の関係を与えてみてください。雄太は拒否されました 「私はあなたと友達になりたくない、 " 泰龍は、彼が何をしていたか知りませんでしたが、そうではないところに不満雄太は忘れています。ていない友人今日。彼らはまた明日チャンスを持って、そしてもちろんのために、それは部屋で友人とそれに近づくためである負の関係裕太の。彼は恐れてし始め、近くに行きたくありません。より多くの私は駆逐艦に見て 彼はまた、偉大に入りました 甘い顔、この点であなたを助けない表情。また、雄太の最大約島グループガラのゴシップ。しかし、彼らは他の日彼の後ろにいじめの刺客をいじめしようとした、「勇太は、本当にばかである「おっとそこに」。一つは思わ鉛筆ボックス 「ゴミ箱に移動」それはあまりにも素敵な手書きです。私は私の"置くためにそれを家にリッピングアクションはすべてのナガ裕太竹本は、すべてのいくつかの夜に抵抗しなかった起こっています。あなたは怒りに小さな赤い頬を見ることができます。地震がありました しかし、それは本来の自分自身の残りのために学用品を収集するためにのみ残ります。あなたがトラックを打つ場合はもちろん、ちょうどかわからないだろう"U勇太はふりをする？」「あなたは泰龍についてどう思いますか、" "それについて考えてはいけません。雄太はヴォーグが許可されていませんが、「            テーブル自体の弓の近くの小さなシートによると、部屋のフーリガン首謀者」でも、と妙龍雄太の友人は何も知りません」。雄太は意識的にそう痛い"ゆっくり話しシフト。





 


 


 
 

 

 
 

 



 



 



 



 



 



 



 



 

 



 



 



 

 

 



 



 



 



 



 

 

 



 

 

 

 

 



 

 



 



 



 



 



 



 



 



 



 



 

結果 (日本語) 3:

主な物語。お気に入りを保存します。次のステップである。フォントサイズ。サイズが増加した。サイズは減少した。ちょうどゆう。。このモト雄太に続くことを先生にドキドキし、私の緊張と興奮のため。ねばねばの湿気を保持するまで汗を一緒に小さな手を噛む。顔は彼の唇をしっかりと韓国における新しい社会と準備ができている。少年は、実業家のワイドで有名な家族からの本当の日本人です。彼の家族の世話の下で多くの企業があります。しかし、ここ…父は会社に変えたいので。彼は一緒に掛けました、無力に続いてまた、将来の息子で、父は非常に重要なので。英語を学ぶように彼が子供だったとき。そして、彼らの1人は韓国語である。言語と通信するためには問題がありませんでした。。若い先生の足をドアによって教室に入った。雄太があなたの目を閉じて肺に深呼吸をしてください。数の上で不安を軽減するが、実際には、それは働きません。。。ああああああああ。」と彼の友人くんがなければ、愛はもちろん、先生を信じています。」。ああああああああ。「あー…」。。ああああああああああああああとほんの少しのアドバイザーは、なじみのない部屋に足を踏み入れる。学生の声のチャタリングの道であった。現在すべてをするのを止めて私たちの注意はすぐに部屋の真ん中に立っている人に向ける。先生は少し咳をする場所をテーブルの上には、ファイルします。誰を知ってもらうために開いた手の新顔。。「このモト雄太、私を大事にしてください。震え声に自信がないとして導入された。顔に微笑だけでないのを代わりに色が赤に変わった。彼は友人に加わって部屋を間違っている頭掻いて立っていた。下りは再びクマの目を親しみやすく見えないので、前に指摘した。まで先生席ゆっくり雄太の散歩を見ます。バッグを置いて、本をテーブルの上に置いた。最小の隣に座っている人に注意を払いません。スモールショルダーを利用する。「おい。私の名前は李泰ヨン」。。「まあ、「頷くと、本自体を見ました。