3ปีครึ่งละกับการทำงาน และทำงาน บางทีก็อยากเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ทำงานไปกลับ มีวันหยุดตามเทศกาล มีเวลาให้ครอบครัว ดูแลคนที่รักยามเจ็บป่วย แต่เพราะไม่ได้เรียนมาให้กลายเป็นผู้หญิงธรรมดา หน้าที่ที่ติดตัวมาพร้อมกับตอนเรียนจบ เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องอดทน มีเงินแต่ไม่มีเวลาก็ไม่มีความสุขหรอก มีความสุขที่สุดก็ตอนได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากับครอบครัว เหนื่อยจัง จะหมดแรงแล้ว พอเจอคนไข้ก็สงสาร เฮ้อ... ทำเพื่อคนอื่นก็มีความสุข สุขใจ ได้เงินไม่เท่ากับการเห็นคนอื่นมีความสุข และจะมีความสุขมากที่สุดถ้าเห็นพ่อกับแม่มีความสุข แต่ตอนนี้อยากพัก แบตร่างกายมันจะหมดแล้วววว.... อยากกลับบ้านอยู่กับครอบครัว