ขอเเนะนำให้รูปคุณ เอริโกะ คอนโดะ เค้าเป็นเลขาของอาจารย์ที่ดูแลแลปที่นี้
คุณเอริโกะมักจะมาพร้อมกับตารางนัดที่ให้นักเรียนในเเลปมากินอะไรร่วมกันสักอย่าง วันนี้เราออกนอกเมืองไปกินยากินิกุ ก็บังเอิญได้นั่งตรงข้ามกับคุณเอริโกะพอดี
"วินซัง มีอะไรที่ทานไม่ได้บ้างไหม" คุณเอริโกะส่งสายตาเป็นห่วง
"ก็มีบ้าง เเต่วันนี้หน้าจะโอเค เรามาลองดูกันนะครับ" ผมทำหน้าเเสดงความกังวลเพราะเป็นคนที่ทานยากมากๆ หึหึ
"งั้นส์วินซังลองทานนี้ดูนะ" คุณเอริโกะคีบเนื้อชิ้นเเรกขึ้นมาจากเตา ผมก็ค่อยๆ คีบพลิกไปพลิกไปมาราวกับว่าไม่เเน่ใจกว่าจะทานสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ไหม
"วินซัง เรามาพยายามด้วยกันนะ" คุณเอริโกะให้กำลังใจ วินก็เลยค่อยคีบเอาเนื้อเข้าปากหลับตาปี้ เหมือนเด็กที่ลองกินผักขม หึหึ
"เป็นไงบ้างวินซังพอจะทานได้ไหม" คุณเอริโกะยิ่งคำถามด้วยความเป็นห่วง
"โออิชิ" ตอบกลับพร้อมกับหน้าตาลิงโลด มือไม้ผมนี้สั่นไปหมด
"ทำไมนั่งนิ่งละ เอ้ากินอีกสิจร้ะ" ที่นิ่งนี้คือในหัวคิดเเต่ว่าชิ้นต่อไปจะคีบไหนจากในเตาดี
"รู้ไหมเรามีวิธีกินยากินิกุอยู่นะ เราจะเริ่มจากของที่มีรสชาติดีน้อยที่สุดก่อน" คุณเอริโกะส่งสายตาโอก้าซังมาให้ไทยจินที่จ้องจะคีบเเต่ชิ้นถัดไป
"จริงเหรอครับ นี้อร่อยเเล้วนะครับ" คุณเอริโกะหัวเราะ เอามือป้องปากพร้อม เอามือปาดหน้าม้า
"ที่วินซังกินอยู่คือลิ้นวัวค่ะ เราเอาไว้เปิดเตา" เหิม ลิ้นวัว ลิ้นวัว ลิ้นวิว โดนเเล้วไงละ ที่นี้เปิดช่องว่างไม่ได้จริงๆ
"ของจริงต่อจากนี้คร้ะ" นางเอาเนื้อเเทรกมันสะบัดไปมาบนเตาเตาไฟ มีประกายไฟ เเลบ โลมเลีย เนื้อที่กวัดเเกว่งบนปลายตะเกียบ อิไทยมองตามตาไม่กระพริบ
"เสร็จเเล้วคะ ลองทานนะคะวินซังไม่รู้ว่าจะชอบไหม" คือ ต่อให้ที่ส่งมาคือปีกมดลูกวัววินก็กินครับคุณเอริโกะ จัดมาเลยครับ เเล้ววินซังก็ทานอย่างต่อเนื่องส่งอะไรมาไม่เคยปล่อยให้เหลือ กลัวว่าคุณเอริโกะใจไม่ดี
หลังจากกินเสร็จระหว่างเช็คบิล
"วินซังยังพอจะทานของหวานไหวไหมคร้ะ ช่วงนี้นี้ดูสู๊บไปตั้งเเต่มาที่ญี่ปุ่น" คุนเอริโกะใส่ใจชั้นมาก
"ไม่เเน่ใจเหมือนกันครับ เเต่อยู่นี้มาน้ำหนักลงไป 3 กิโล ครับ" น้ำหนักลดนี้เรื่องจริงครับ ไม่ได้จะเนียนกิน
"ไม่ได้นะคะ เเบบนี้ไม่ดีคะ ทานของหวานสักหน่อยดีไหมคะ" คุณเอริโกะอย่าทำเเบบนี้สิครับ ผมทานน้อยจริมๆ บอกเค้าเเบบนี้ดีไหมนะวิน ?
"เเล้วเเต่เพื่อนๆ เลยครับ" นี้ลุ้นหนักมากทำเป็นมือถือ เเต่หูนี้รอคำว่า ทากิมาโชะ(น่าจะแปลว่า ไปกันเถอะ ไม่เเน่ใจ) อยู่
"ทากิมาโชะ" หึ ในที่สุด
"วินซังมาคะ ร้านที่จะไปนี้เป็นร้านกาแฟที่ดังมากในนาโกยานะคะ วินซัง ถ้าทานไม่ค่อยไหว ลองชิมอย่างละนิดอย่างหน่อยดูนะคะ" คุณเอริโกะทำหน้าเกรงใจมาก วินนี้เเทบจะเอามือทาบอกอยากจะบอกจริงๆ ว่า ไม๊ เป็นท์ รายด์ ทาน ได้
"ไฮ้ท์"
หึหึ เเล้ววินซังก็ไม่ได้วางซ้อนเลยตลอด 1 ชม ในร้านกาแฟ
ปล.
- ญี่ปุ่นไม่ใช่เอเชีย ญี่ปุ่นคือญี่ปุ่น ครับ ห้ามคาดหวัง ห้ามเปรียบเทียบ
- เราไม่สามารถสเตอริโอไทป์คนที่นี้ได้ครับ เเต่ละคนเเม่งปัจเจกมาก เราอาจะเจอคนที่อยากทำให้เรากลับบ้านในตอนเช้า เเล้วก็เจอคนที่ทำให้เราอยากลงไปกอดเเผ่นดินญี่ปุ่นในตอนบ่าย เเล้วในตอนเย็น เราก็อาจจะพบว่าเพื่อนในเเลปยื่นคลิปวีดีโอ ที่ถ่ายเพื่อนในเเลปเล่นกันด้วยการเอาปั๊มสุญกาศดูดหัวนม มาให้ดูระหว่างทานยากินิกุ
- ผมลืมภาพในวีดีโอจังหวะที่หัวนมนูนไปจุกที่สายยางพร้อมกับเสียง ด๊วบ ไม่ได้เลยครับ เเม้ว่าจะผ่านมากว่า 3 ชั่วโมงเเล้วก็ตาม
ด้วยรักจากญี่ปุ่น