อยากสิเผยวจีต้าน ผ่านลมแล้งไปบอกพี่
ว่ายังคอยอยู่หม่องนี่ ยังคองอ้าย อยู่เสมอ
ถึงยามแลงยามเช้า นั่งจับเจ่าเหงาหงอย
ฮู้ บ่ น้อ ใจคนคอย มันเป็นทุกข์ อุกอั่งฮ้าย
คันบ่ตายกลับมาบ้างมาหานางอยู่กลางป่า
มากินข้าวอยู่นา มากินปลาอยู่ห้วย...
ม า เ อ า ค ว า ย ล ง เ ล่ น ห น อ ง
ใจ คน คอง ตรอม ตรม ทุก เช้า ค่ำ
แนมทางฝั่งตีนบ้าน เสียงหมาเห่ากะบ่มี