Installเมนู เข้าสู่ระบบBLOOD LOVE [

Install
เมนู เข้าสู่ระบบ

BLOOD LOVE [NCT/SM EOOKIES]
นิยาย-เรื่องยาว :ฟรีสไตล์/แฟนฟิคเกาหลีTags : yuta, jaehyun, taeyong, jaeyu, jaeta, taeyu, taetaผู้แต่ง : chococream.My.iD :http://my.dek-d.com/chococream29/writer/
0% Rating
0 Vote(s)
199 Views
8 Comments
20 Fanclub
ตอนที่ 1 : BLOOD LOVE : Chapter 1View : 63 , : 0% / 0 vote(s)
4 พ.ค. 59
ตอนก่อนหน้า
หน้าหลักนิยาย
บันทึก Favorite
ตอนถัดไป
ขนาดตัวอักษร
เพิ่มขนาด
ลดขนาด



        BLOOD LOVE




         “เช้าตรู่ของวันนี้ มีชาวบ้านหลายคนได้พบศพผู้ชายคนนึงซึ่งมีการตายอย่างน่าประหลาด บนร่างกายนั้นไม่พบสิ่งใดผิดปกตินอกจากบริเวณต้นคอที่พบรอยเขี้ยวสองจุด จากการคาดการณ์ของตำรวจ รอยนี้อาจจะเกิดจากสัตว์ป่าที่หนีออกจากสวนสัตว์”

 

            สัตว์ป่า? เชื่อนักข่าวเขาเลยจริงๆ

 

            นากาโมโตะ ยูตะ ส่ายหัวช้าๆอย่างเอือมระอาพร้อมกับหัวเราะเบาๆกับข่าวที่ถูกนำเสนอในวันนี้ ขนาดเขาที่ไม่ใช่นักสืบมือฉมังหรือทำงานอยู่ในวงการตำรวจ เขายังดูออกเลยว่าศพนี้ไม่ได้เกิดจากสัตว์ป่าอย่างแน่นอน มันต้องมีอะไรที่ซับซ้อนมากกว่านั้นสิ

 

            สายตาของคนตัวเล็กจดจ้องอยู่ที่จอโทรทัศน์ จนในที่สุดข่าวศพคนตายอย่างประหลาดก็หายไปจากจอ กลายเป็นข่าวอื่นขึ้นมาแทนที่ก็พอดีกับที่ยูตะจัดการข้าวเช้าหมดไปพอดี คว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายบอกลาคุณแม่ที่ล้างจานอยู่ในครัว

 

            “ผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ”

            “เดินทางดีๆนะลูก”

            “ครับ”

 

            ใช้เวลาไม่นานนัก ยูตะก็มาถึงโรงเรียนโดยรถโดยสารประจำทาง เขาเป็นเด็กนักเรียนลูกครึ่งธรรมดา ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก การเรียนก็ปานกลาง กีฬาก็พอเล่นได้ แม้ว่าจะโปรดปรานฟุตบอลเป็นพิเศษ แต่ก็เล่นแค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น ทว่าสิ่งต่างๆที่ธรรมดาก็สามารถประกอบเป็นนากาโมโตะ ยูตะได้อย่างสมบูรณ์แบบ หน้าตาอันน่ารัก น่าเอ็นดูทำให้ถูกใจผู้ชายและผู้หญิงหลายคน แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ตัว ต่างกับสองพี่น้องคนดังแห่งโรงเรียนฮวังชินแห่งนี้ จอง แทยงและจอง แจฮยอน หากเอ่ยชื่อไป ทุกคนในโรงเรียนย่อมรู้จัก ด้วยใบหน้า รูปร่างอันหล่อเหลา ฐานะอันร่ำรวย ความสามารถพิเศษหลายแขนง ทำให้ทั้งแทยง แจฮยอนเข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจของคนทั้งโรงเรียนได้

 

 

            เอ๊ยด!

 

            เสียงล้อรถคันหรูราคาแพงบดไปกับพื้นถนน ไม่นานนักก็ดับสนิท ประตูถูกเปิดออกโดยคนขับรถ คนพี่อย่างแทยงก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเรียบเฉยท่ามกลางเสียงกริ๊ดของสาวๆ จนยูตะที่กำลังจะเดินขึ้นตึกต้องหยุดมองดู ทุกครั้งเขามักจะมาโรงเรียนเช้ากว่าสองคนนี้เสมอ เวลาที่สองคนนี้มาทีไร เขาก็นั่งอยู่บนห้องได้ยินแต่เสียงกรีดร้องของผู้หญิง แต่วันนี้เด็กหนุ่มได้มีโอกาสเห็นช่วงเช้าอันแสนกลาหลด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรก

 

            นี่ถ้าบอกว่าเป็นนักร้องจากบอยแบนด์ชื่อดังมา เขาก็เชื่อนะ เพราะมวลชนผู้หญิงที่ยืนเต้นเร้าๆเหมือนกุ้งที่กำลังจะถูกเผาพร้อมๆกับเสียงกริ๊ดที่แสบแก้วหูจนน่ารำคาญ มันทำให้เหมือนว่าทั้งสองคนไม่ใช่นักเรียนซะด้วยซ้ำ

 

            และไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาเองนั้นยืนมองภาพอันวุ่นวายนั้นนานไหร่ รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสถึงความเย็นยะเยือกบางอย่างพัดผ่านผิวตน หันกลับไปมองก็พบว่าเจ้าตัวปัญหาของเสียงกริ๊ดกำลังเดินผ่านเขาไป จอง แจฮยอน

 

           

            แจฮยอนเป็นน้องของแทยงสองปี ดังนั้นก็เท่ากับว่าเป็นน้องของยูตะด้วย เพราะคนเป็นพี่เองก็เรียนห้องเดียวกับเขานี่แหละ แต่น่าแปลก..แทยงไม่ชอบสุงสิงกับใครนัก เขาชอบนั่งคนเดียว เที่ยงก็ไปกินข้าวกับน้องชายอย่างแจฮยอน จนเพื่อนๆในห้องลงความเห็นว่า ไอ้หมอนี่แม่งโคตรหยิ่ง แต่มันก็เป็นแค่ความคิดของเหล่าผู้ชายเท่านั้น พวกผู้หญิงก็ยังคงชอบแทยงอยู่ดี หนำซ้ำเวลามีงานกลุ่ม แทยงเองก็ไม่ลำบากแม้ซักนิด เขาไม่ต้องไปเร่ร่อนขอใครมาอยู่กลุ่มด้วย มีแต่ผู้หญิงนั่นแหละที่ไปขออยู่กับเขา ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร

 

            “แทอิลลลล” ยูตะขานเรียกชื่อเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น รีบวางกระเป๋าคู่ใจลงบนโต๊ะ ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้พร้อมเปิดบทสนทนที่เขาได้มาจากข่าวเมื่อเช้า

            “เมื่อเช้านายได้ดูข่าวไหม ข่าวที่เจอคนตายพร้อมรอยเขี้ยวน่ะ”

            “อ๋อ…เห็นสิ แปลกดีเนอะ”

            “อืม ใช่ แปลกมากๆ นายคิดปะว่ารอยนั้นเป็นรอยสัตว์ป่าจริงๆ” เด็กหนุ่มถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ส่วนแทอิลก็ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง

            “ไม่รู้สิ ก็ถ้าไม่ใช่รอยของสัตว์แล้วมันจะเป็นรอยอะไรล่ะ”

 

            นากาโมโตะ ยูตะหันมองซ้ายทีขวาทีก่อนจะเขิยบเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทจนแทบจะสิงเลยก็ว่าได้ เอ่ยปากกระซิบเบาๆ จนแทอิลเองก็ต้องตาโตกับคำตอบที่ได้รับ

            “ฉันว่า…อาจจะเป็นรอยของแวมไพร์ก็ได้”

            “ยูตะ นายอย่าบ้าน่า นี่มันยุคไหนแล้ว ถ้าจะมีก็มีแต่ในหนัง ในนิยายเท่านั้นแหละ” แทอิลส่ายหน้าไปมา แล้วก้มลงสนใจกับหนังสือต่อ ปล่อยให้ยูตะนั่งหน้าเหวอกับการที่เขาไม่สนใจกับเรื่องไร้สาระ

           

            มุน แทอิลเป็นคนบ้าเรียน บ้าทฤษฎี ทุกๆอย่างมันต้องมีข้อพิสูจน์ แล้วเรื่องแวมไพร์ที่เป็นเรื่องหลอกเด็กที่สามารถเห็นได้ทั่วไปในบทละคร เขาจะเชื่อได้อย่างไร ต่างกับยูตะลิบลับรายนี้ชอบเรื่องราวที่เป็นปริศนา ไม่ได้สนใจทฤษฏีพื้นฐานของความจริงเลย

 

            และคำพูดกระซิบกระซาบที่ยูตะมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยิน ก็ดันมีใครคนนึงได้ยินเขา แม้เสียงมันจะแผ่วเบา แต่สำหรับมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์อย่างเขาแล้ว กับได้ยินเต็มสองหู จอง แทยง ยกยิ้มขึ้นเบาๆ สายตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่เกาะแกะออดอ้อนเพื่อนสนิทอย่างสนใจ แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ได้รับสนใจจากคนทั้งโรงเรียนพอๆกับเจ้าน้องชายตัวดี แต่ถ้าเมื่ออยู่ในห้องเรียนแล้วคนตัวเล็กที่เขามองกลับเป็นที่สนใจมากกว่าเสียด้วยซ้ำ โดยเฉพาะจากเหล่าเพื่อนผู้ชาย อาจจะเป็นเพราะท่าทีที่น่ารักและเป็นมิตรมันก็เลยเป็นเหมือนเครื่องดึงดูดได้อย่างดีเยี่ยม ไม่เว้นแม้แต่ตัวแทยงเองที่อดจะชื่นชมและมองท่วงท่าน่ารักๆนั้นไม่ได้



 

 

            เวลาค่อยๆเดินไปตามเข็ม จนในที่สุดคาบเรียนช่วงเช้าก็หมดไปพักเที่ยงก็เข้ามาแทนที่ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เหล่านักเรียนชื่นชอบ ได้พัก ได้กินข้าว ได้ทำอย่างอื่นก่อนจะเตรียมตัวเริ่มเรียนในช่วงบ่าย ยูตะเองก็เป็นหนึ่งในนักเรียนที่ชอบเวลาพักเที่ยง หลังจากที่เขาได้ไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทอย่างแทอิล ทั้งสองก็จะมาขลุกตัวอยู่ในห้องสมุด แต่บนโต๊ะสำหรับอ่านหนังส

結果 (日本語) 1:

インストールログイン メニュー。血愛 [高専/SM EOOKIES]小説長さの物語: フリー スタイル/太平洋ファン タグ: 雄太、韓国、jaeyu、jaeta、jaehyun taeyong、taeyu の絶えた、著者: chococream.My.iD: http://my.dek-d.com/chococream29/writer/0% 評価0 vote(s)199 ビュー8 つのコメント20 ファンクラブエピソード 1: 血液、章 63:1View: 愛: 0%/0 投票 (s)59 年 5 月 4 日?前の手順小説メインのページお気に入りを保存します。次のステップ。フォント サイズです。サイズを大きくサイズを縮小します。血愛「今日の早朝は多くの村人が遺体が死んでいる男性を発見した!身体にそれは何でも間違って見つけるに加えて首二つ牙ポイントの足跡を発見します。警察の予想。ロイは、このかもしれない野生動物、動物園から脱出するため。 野生動物ですか。ジャーナリストは、彼が本当に考えています。 U モト ナーガの頭部ゆっくりうんざり光笑いながら、驚異的なトラック運転手と今日表示されているニュース。彼のサイズは、非身に着けている探偵や警察仕事業界でです。彼はまた、野生動物の死体はもちろんないこと見る。何も複雑なカジノ、それ以上が必要です。 小を当てている人の目画面テレビ ニュースの最後の死体で、なる画面から妙に不足している別のニュース代わりに、それはすべての朝ご飯の管理に合わせてトラック運転手を合わせて。袋をつかむ、別れを告げるあなたの肩にその食器洗い機は台所にいます。 「私の前に学校に行った」「率直子供を続けている!」「男」。  ใช้เวลาไม่นานนัก ยูตะก็มาถึงโรงเรียนโดยรถโดยสารประจำทาง เขาเป็นเด็กนักเรียนลูกครึ่งธรรมดา ไม่ได้โดดเด่นอะไรนัก การเรียนก็ปานกลาง กีฬาก็พอเล่นได้ แม้ว่าจะโปรดปรานฟุตบอลเป็นพิเศษ แต่ก็เล่นแค่เป็นงานอดิเรกเท่านั้น ทว่าสิ่งต่างๆที่ธรรมดาก็สามารถประกอบเป็นนากาโมโตะ ยูตะได้อย่างสมบูรณ์แบบ หน้าตาอันน่ารัก น่าเอ็นดูทำให้ถูกใจผู้ชายและผู้หญิงหลายคน แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้ตัว ต่างกับสองพี่น้องคนดังแห่งโรงเรียนฮวังชินแห่งนี้ จอง แทยงและจอง แจฮยอน หากเอ่ยชื่อไป ทุกคนในโรงเรียนย่อมรู้จัก ด้วยใบหน้า รูปร่างอันหล่อเหลา ฐานะอันร่ำรวย ความสามารถพิเศษหลายแขนง ทำให้ทั้งแทยง แจฮยอนเข้าไปนั่งอยู่ในหัวใจของคนทั้งโรงเรียนได้   เอ๊ยด!  เสียงล้อรถคันหรูราคาแพงบดไปกับพื้นถนน ไม่นานนักก็ดับสนิท ประตูถูกเปิดออกโดยคนขับรถ คนพี่อย่างแทยงก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเรียบเฉยท่ามกลางเสียงกริ๊ดของสาวๆ จนยูตะที่กำลังจะเดินขึ้นตึกต้องหยุดมองดู ทุกครั้งเขามักจะมาโรงเรียนเช้ากว่าสองคนนี้เสมอ เวลาที่สองคนนี้มาทีไร เขาก็นั่งอยู่บนห้องได้ยินแต่เสียงกรีดร้องของผู้หญิง แต่วันนี้เด็กหนุ่มได้มีโอกาสเห็นช่วงเช้าอันแสนกลาหลด้วยตาตัวเองเป็นครั้งแรก  นี่ถ้าบอกว่าเป็นนักร้องจากบอยแบนด์ชื่อดังมา เขาก็เชื่อนะ เพราะมวลชนผู้หญิงที่ยืนเต้นเร้าๆเหมือนกุ้งที่กำลังจะถูกเผาพร้อมๆกับเสียงกริ๊ดที่แสบแก้วหูจนน่ารำคาญ มันทำให้เหมือนว่าทั้งสองคนไม่ใช่นักเรียนซะด้วยซ้ำ  และไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเขาเองนั้นยืนมองภาพอันวุ่นวายนั้นนานไหร่ รู้ตัวอีกทีก็สัมผัสถึงความเย็นยะเยือกบางอย่างพัดผ่านผิวตน หันกลับไปมองก็พบว่าเจ้าตัวปัญหาของเสียงกริ๊ดกำลังเดินผ่านเขาไป จอง แจฮยอน             แจฮยอนเป็นน้องของแทยงสองปี ดังนั้นก็เท่ากับว่าเป็นน้องของยูตะด้วย เพราะคนเป็นพี่เองก็เรียนห้องเดียวกับเขานี่แหละ แต่น่าแปลก..แทยงไม่ชอบสุงสิงกับใครนัก เขาชอบนั่งคนเดียว เที่ยงก็ไปกินข้าวกับน้องชายอย่างแจฮยอน จนเพื่อนๆในห้องลงความเห็นว่า ไอ้หมอนี่แม่งโคตรหยิ่ง แต่มันก็เป็นแค่ความคิดของเหล่าผู้ชายเท่านั้น พวกผู้หญิงก็ยังคงชอบแทยงอยู่ดี หนำซ้ำเวลามีงานกลุ่ม แทยงเองก็ไม่ลำบากแม้ซักนิด เขาไม่ต้องไปเร่ร่อนขอใครมาอยู่กลุ่มด้วย มีแต่ผู้หญิงนั่นแหละที่ไปขออยู่กับเขา ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร  “แทอิลลลล” ยูตะขานเรียกชื่อเพื่อนสนิทด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น รีบวางกระเป๋าคู่ใจลงบนโต๊ะ ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้พร้อมเปิดบทสนทนที่เขาได้มาจากข่าวเมื่อเช้า “เมื่อเช้านายได้ดูข่าวไหม ข่าวที่เจอคนตายพร้อมรอยเขี้ยวน่ะ” “อ๋อ…เห็นสิ แปลกดีเนอะ” “อืม ใช่ แปลกมากๆ นายคิดปะว่ารอยนั้นเป็นรอยสัตว์ป่าจริงๆ” เด็กหนุ่มถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ส่วนแทอิลก็ทำหน้าเหมือนครุ่นคิดบางอย่าง “ไม่รู้สิ ก็ถ้าไม่ใช่รอยของสัตว์แล้วมันจะเป็นรอยอะไรล่ะ”  นากาโมโตะ ยูตะหันมองซ้ายทีขวาทีก่อนจะเขิยบเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทจนแทบจะสิงเลยก็ว่าได้ เอ่ยปากกระซิบเบาๆ จนแทอิลเองก็ต้องตาโตกับคำตอบที่ได้รับ
            “ฉันว่า…อาจจะเป็นรอยของแวมไพร์ก็ได้”

            “ยูตะ นายอย่าบ้าน่า นี่มันยุคไหนแล้ว ถ้าจะมีก็มีแต่ในหนัง ในนิยายเท่านั้นแหละ” แทอิลส่ายหน้าไปมา แล้วก้มลงสนใจกับหนังสือต่อ ปล่อยให้ยูตะนั่งหน้าเหวอกับการที่เขาไม่สนใจกับเรื่องไร้สาระ

           

            มุน แทอิลเป็นคนบ้าเรียน บ้าทฤษฎี ทุกๆอย่างมันต้องมีข้อพิสูจน์ แล้วเรื่องแวมไพร์ที่เป็นเรื่องหลอกเด็กที่สามารถเห็นได้ทั่วไปในบทละคร เขาจะเชื่อได้อย่างไร ต่างกับยูตะลิบลับรายนี้ชอบเรื่องราวที่เป็นปริศนา ไม่ได้สนใจทฤษฏีพื้นฐานของความจริงเลย

 

            และคำพูดกระซิบกระซาบที่ยูตะมั่นใจว่าไม่มีใครได้ยิน ก็ดันมีใครคนนึงได้ยินเขา แม้เสียงมันจะแผ่วเบา แต่สำหรับมนุษย์ที่ไม่ใช่มนุษย์อย่างเขาแล้ว กับได้ยินเต็มสองหู จอง แทยง ยกยิ้มขึ้นเบาๆ สายตาคมจ้องมองคนตัวเล็กที่เกาะแกะออดอ้อนเพื่อนสนิทอย่างสนใจ แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่ได้รับสนใจจากคนทั้งโรงเรียนพอๆกับเจ้าน้องชายตัวดี แต่ถ้าเมื่ออยู่ในห้องเรียนแล้วคนตัวเล็กที่เขามองกลับเป็นที่สนใจมากกว่าเสียด้วยซ้ำ โดยเฉพาะจากเหล่าเพื่อนผู้ชาย อาจจะเป็นเพราะท่าทีที่น่ารักและเป็นมิตรมันก็เลยเป็นเหมือนเครื่องดึงดูดได้อย่างดีเยี่ยม ไม่เว้นแม้แต่ตัวแทยงเองที่อดจะชื่นชมและมองท่วงท่าน่ารักๆนั้นไม่ได้



 

 

            เวลาค่อยๆเดินไปตามเข็ม จนในที่สุดคาบเรียนช่วงเช้าก็หมดไปพักเที่ยงก็เข้ามาแทนที่ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เหล่านักเรียนชื่นชอบ ได้พัก ได้กินข้าว ได้ทำอย่างอื่นก่อนจะเตรียมตัวเริ่มเรียนในช่วงบ่าย ยูตะเองก็เป็นหนึ่งในนักเรียนที่ชอบเวลาพักเที่ยง หลังจากที่เขาได้ไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทอย่างแทอิล ทั้งสองก็จะมาขลุกตัวอยู่ในห้องสมุด แต่บนโต๊ะสำหรับอ่านหนังส