คนแอบรักมักกลายเป็นดาวพลูโต โดยไม่รู้ตัว
โคจรรอบตัวเขาแต่กลับห่างไกลจนสุดสายตา
อาจเป็นเพราะว่าเธอเจิดจ้าจนเกินไป
หรืออาจเป็นเพราะฉันเองที่กลัวเกินกว่าจะก้าวเข้าไปใกล้เธอ
ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่าเธอจะรู้ตัวหรือเปล่า
ว่ามีเราเข้ามาอยู่ในวงโคจรของเธอ
ในเมื่อรอบตัวเธอ
มีดาวอีกมากมายที่ล้วนเปล่งประกาย
เทียบกับฉันที่ไม่มีค่าอะไรเลย
คงจะถูกลืมทิ้งไว้ที่สุดขอบจักรวาล
จากตรงนี้ ที่ 5,925,000,000 กิโลเมตร จากระยะสายตา
ความสุขเล็กๆของฉันก็มีแค่
เฝ้ารอเวลาที่เราจะหมุนมาตรงกันได้พอดี
เท่านั้นเอง
หวังว่าบางทีเราอาจได้ทักทายกัน
ก่อนจะถึงวันที่ฉัน
ลอยหลุดไปจากวงโคจรของเธอ
อยากรู้เหมือนกัน
ว่าการเป็นคนที่เธอไม่รัก
จะรู้สึกไกลกว่านี้หรือเปล่านะ ..